Hongarije here we are...

Afgelopen dinsdag zijn we vertrokken richting Hongarije.
Na een overnachting in Duitsland en 2 overnachtingen in Wenen (mooie stad!), zijn we vandaag de grens van Oostenrijk naar Hongarije overgestoken.....
Onze eerste keer!
En zoals iedereen weet, is alles wat nieuw is spannend. (Eerste keer lopen, eertse keer fietsen, eerste keer naar school, etc....)
Zo ook onze eerste keer Hongarije, het land waar onze toekomstige kindjes vandaan zullen komen. Ennnn het land waar Alexandra woont. (Ons gastkindje)

Eénmaal de grens overgestoken kan ik zeggen dat Hongarije behoorlijk veel op Nederland lijkt qua kleuren en landschap. Ons eertse doel in Hongarije was Bicske, waar het kindertehuis van Alexandra staat. Hier gingen we de bij elkaar verzamelde spullen heen brengen en uiteraard een bezoek brengen aan Alexandra.
We werden hartelijk ontvangen door Herr Direktor. Een enorm vriendelijke man. Hij was samen met de psycholoog. Deze mannen spraken beiden (gebrekkig) Duits. Na hier over en weer wat vriendelijkheden te hebben uitgewisseld, kregen we een rondleiding door het tehuis. (Zeg maar gerust Kasteel!)
Na alles gezien te hebben, zijn we de sportspullen gaan uitpakken en verdelen.
Aan het einde van de middag was Szandy (Alexandra) helemaal klaar om ons te kunnen zien. (school,etc.)
Toen we binnen kwamen zagen we een meisje die sprekend op Alexandra leek en had ook het door ons gegeven trainingsvest aan. Marjon zei Alex....., en slikte haar woorden in. Ooh nee, dit moest Betty zijn. Ze lijkt sprekend op Alexandra. En tenslotte wordt alles wat mooi is gedeeld onder de zussen. Goed teken!

Alexandra liet alles een beetje op zich afkomen. Volgens mij vond ze het wel heel leuk dat we er waren. Ze lieten ons de woon/speelkamer zien. De slaapvertrekken en de keuken. Op een gegeven moment wilde de afdelingsleider even apart gaan zitten met Alexandra en ons. Alexandra vond dit echter niet zo'n goed idee.

Dat is precies zoals we haar kennen. Ze staat niet graag alleen in de belangstelling. We hebben uiteindelijk best leuk met haar gepraat.

Vooral Marjon, zij is met Alex naar de auto gelopen om wat spullen te pakken en toen was ze gewoon zichzelf. Uiteindelijk hebben we besloten haar niet mee te nemen naar Budapest voor het weekend. We kregen de indruk dat ze niet op haar gemak was bij het idee weg te moeten uit het tehuis.

Uiteraard vonden we dit jammer. We hadden graag ons 5 jarig huwelijk samen met ons vakantiekindje gevierd, maar het gaat uiteindelijk om haar belang en door de taalbarriere kwamen we daar niet uit.

We hopen dat ze toch graag komt met de kerst, maar dat duurt nog even.
Tot de volgende update...

Szia

Marjon & Martijn