Het land Hongarije daar gaan we voor, vandaar de vlag van Hongarije

zondag 5 juni 2011

Van Mikebuda naar Bicske, Fót, Budapest en terug

Zoals ik op vrijdagochtend schreef zou het een drukke dag worden en dat is het ook geworden, maar wel eentje waar we van hebben genoten.
Eerst gingen we een bezoek brengen aan nagyneni (tante) Krisztina in Bicske. Zij wilde onze kinderen uiteraard graag het kindertehuis waar ze woont laten zien, dus daar liepen wij met onze 4 kinderen, ons gastkind, opa, oma en Luna door het kindertehuis. We waren echt een attractie. Er waren een hoop kindjes die onze Luna even wilden knuffelen. Vooral ons andere gastkindje Alexandra was heel blij verrast met een bezoek van Luna aan haar.
Onze kids keken ook hun ogen uit en renden over de trappen en door de hallen.
Behalve Márk hij keek erg beduust en hield de hand van oma en mama stevig vast. Wat hij dacht weten we niet, maar we hadden het idee dat hij toch een beetje bang was.
Toen we weer buiten waren, kwam hij echter los en rende met de anderen over het grote terrein tussen de paarden en ezels door.
Na een vriendelijk afscheid van Krisztina's begeleider vertrokken we voor een lunch naar Budapest. We parkeerden bij het hotel waar vrienden Kevin en Karlijn die dag waren aangekomen voor hun huwelijksreis. We besloten hun heel even dag te zeggen. Wat waren zij verrast door deze grote surprisegroep!


Daarna gegeten en vertrokken naar Fót.
Het was heel vreemd om weer naar een plek te rijden waar we één van de bijzonderste momenten van ons leven meemaakten. Hier maakten we immers voor het eerst kennis met onze kinderen.
De kinderen begroetten hun Fót anya enthousiast, maar kwamen toch ook steeds weer even naar ons. Alleen Márk was er echt even door van slag en gaf bij het vertrek ook aan dat hij ze wel zou missen. Dat is ook goed zeiden wij, want het zijn hele lieve mensen en ze hebben heel goed voor jullie gezorgd.
De meiden leken er niet van door hun stuk gebracht.

Vanuit daar weer terug naar Budapest waar opa, oma, nagyKrisztina en Luna zich weer bij ons aansloten voor een etentje op de Donau. Waar we het langzaam donker zagen worden en alle kleine lichtjes gingen branden. Het is en blijft voor ons een prachtige, bijzondere en romantische plek. Hier hebben we samen gefantaseerd over onze kinderen en nu zijn we er met hen!!!!!!! Heel speciaal!

Na een vermoeiende dag huiswaarts en allemaal ons bed ingerold. (Opa en oma gingen naar het hotel, want die vlogen 's ochtends terug)

Daarom een rustig weekend gehad. Alleen maar genoten van de zon en het zwembad. De kinderen konden geen genoeg kijgen van hun grote tante.
Vanmiddag gezellig uitgebreid met elkaar gebarbecued.
En nu brengen we Krisztina weer naar huis.
Krisztina groot en klein

Nagy Krisztina en Márk

Regi

Regi met handdoek

Rami

Márk ingepakt in zand

Kriszti ingegraven