We zijn gestart met de VIA training (voorlichting interlandelijke adoptie).
Best spannend. We zitten in een groep met 8 stellen. Varierend van 22 tot 42 jaar oud. Wij zijn dus precies gemiddeld.
De eerste training ging over de biologische moeder en daarbij kregen we een film te zien over hoeveel verdriet het de biologische moeders doet om hun kind af te staan. Je moet wel zoveel van een kind houden om je eigen gevoel aan de kant te kunnen zetten en een beter leven voor je kind te willen. Was heftig.
De tweede training ging over het te adopteren kind, de tehuizen en een adoptiemoeder die haar ervaring kwam vertellen. Veel aspirant-adoptieouders konden moeilijk begrijpen waarom er zoveel kindertehuizen zijn, vanuit waar niet geadopteerd kan worden. Zodat die kindjes gedoemd zijn daar in hun bedjes te moeten liggen. We kregen een filmpje te zien van een tehuis waar meer dan 100 kindjes tussen de 0 en 6 jaar zaten in bedjes en verzorgd werden door 1 non. Volgens de trainers kwamen deze kindjes niet in aanmerking voor adoptie, vanwege tijd en geldproblemen van dit tehuis. Das als wachtende aspirant adoptieouder moeilijk te begrijpen.
De training geeft veel handvaten over de dingen die je kunt tegenkomen als je adopteert. De verlieservaringen die de kinderen al hebben meegemaakt, ondervoeding, angst etc. En hoe je deze dingen kunt herkennen en wat dan te doen.
Adopteren is heel bijzonder. Je bent heel bewust bezig met het krijgen van een kindje en het voorbereiden op het opvoeden ervan.
Het land Hongarije daar gaan we voor, vandaar de vlag van Hongarije
Geen opmerkingen:
Een reactie posten