Hoera, Hoera Hoera!
Wij zijn papa en mama.
Wij mogen ons nu officieel de ouders noemen van Márk, Ramóna, Krisztina en Regina DAAMS!
Alle geboorteaktes van de kinderen zijn veranderd in Daams en daar hebben wij bewijs van dmv een officieel uittreksels.
Gisteravond kregen wij van Márti een sms, dat het haar verstandig leek dat wij deze ochtend gewoon om 10.00 bij de voogdijraad zouden zijn. Ze had namelijk nog niks gehoord. Peter haar man zou ons helpen alles in goede banen te leiden.
Wij vanochtend vroeg met de kids en de hond vertrokken richting voogdijraad.
Daar was Peter al en Márti had inmiddels de dame van de voogdijraad gesproken en ze was bereid ons te ontvangen, maar er was nog wel een probleem. De officiele voogd van de kinderen diende persoonlijk te tekenen voor het overhandigen van haar verslag. Zij was nog niet bereikt.
Gelukkig lukte dit snel en is zij zo snel mogelijk gekomen. Joepie het zat mee! Daarna getekend voor de documenten en vertrokken naar het 1e kantoor van die dag, waar we de geboorteuittreksels van Márk, Ramóna en Krisztina konden laten maken. Dit zou ca 3 uur duren en dus reden we eerst door naar het district waar Regina staat ingeschreven. Hier ging helaas iets mis, want de dame daar had dit nog nooit gedaan en kwam er niet uit, maar naar 2 uur was het uittreksel er en was Regina officieel onze dochter.
Dit klinkt allemaal nog best easy, maar in het echt ging het zo. Krisztina viel op haar gezicht vlak voordat we bij de voogdijraad naar binnen gingen. Gevolg een dikke bult op haar voorhoofd en rechter wenkbrauw. Toen we in de auto zaten, en bijna bij het 1e kantoor waren begon Kriszta plots heel hard te huilen dat ze heel veel pijn had. Mama probeerde haar te troosten en toen kwam alles eruit. Kriszta zat eronder, mama zat eronder en de autostoel niet te vergeten. En het nare van kots is dat het werkelijk overal tussen gaat zitten en je de hele dag naar een soort zure bom ruikt. Kristza mocht vandaag na 3 weken zeuren, eindelijk haar nieuwe witte jurk aan, maar daar is nu weinig van over en hebben we haar een grote blauwe polo van Márk aangetrokken. Dus zo komt ze dus dadelijk in haar paspoort.
Na de grootste ellende te hebben weggespoeld, gingen Papa en Peter naar binnen voor documenten, terwijl mama met een ziek kind op schoot en drie kinderen aan de hand en een hond op het plein voor de deur bleef wachten.
Gelukkig waren ze met 20 minuten alweer buiten. Door naar het volgende district. Nu was Kriszta gelukkig voorzien van een plastic tas en die kwam goed van pas. Vlak daarna viel Kristi in slaap. Daarom bleef mama nu met de kinderen in de auto en het zou toch maar 20 min duren. Maar na een uur nog geen papa en Peter. En nu moest iedereen plassen. Dus uit de auto. Luna mee, richting café. Daar kregen we voor de wc een sleutel. Op het terras werd Kriszti weer misselijk en gooide nogmaals alles eruit. Dus daar zat mama in haar jurk en hakken op haar knieen de rommel op te ruimen, terwijl Márk op Luna lette en Rami en Regi toekeken hoe Kriszti bij een boom nog meer moest spugen.
Uiteindelijk toch naar de wc. Iedereen plassen, behalve Márk want die had het tussendoor snel bij een boom gedaan, had ik ff gemist.
Handen wassen en terug richting auto. Het leek er wel op dat Kriszti zich nu iets beter voelde. Daarom toch maar een stukje gelopen. En toen kwam het verlossende telefoontje: Papa en Peter hadden het uittreksel! Gelukkig!!
Nu snel terug naar het vorige district, daar lag alles klaar en door naar het kantoor voor de paspoorten. Wij trokken nummer 64 en ze waren bij 34. Het was blijkbaar erg druk, maar we zouden in iedergeval vandaag aan de beurt zijn. En daar zit mama nu op te wachten.
Want Luna mag niet mee naar binnen en we hebben nu al een paar keer gehad dat het autoalarm begint te loeien als je haar in de auto laat.
Dus zit papa binnen met Peter en kids en zit mama in de auto met de laptop verslag te doen.
Dit is hoe dan ook een dag die we ons nog lang zullen herinneren en zeker nooit zullen vergeten, want we zijn nu officieel papa en mama van 4 prachtige kinderen.