HET BELANG VAN HECHTING (GOED LEZEN!!)

HET BELANG VAN HECHTING EN HOE JULLIE ONS KUNNEN HELPEN
Om onze kindjes straks een vast en veilig thuis te kunnen geven, zouden we het fijn vinden als jullie deze pagina goed en aandachtig doorlezen.

Adoptie net even anders
Een adoptiekindje is in sommige opzichten net even anders dan een biologisch kindje. Dit omdat het kind niet vanaf de embryotijd bij je is. Hierdoor ontstaat niet vanzelf een hechte band tussen het kind en de ouder.
In vergelijking tot de situatie waarin een biologisch eigen kind geboren wordt, moeten ouder en kind bij adoptie meer moeite doen om de onderlinge band te laten groeien, dan bij een geboorte.
Het kind moet leren hechten en het moet leren eenkennig te worden.
Niet alleen de adoptieouders, maar ook familie, vrienden en bekenden kunnen het kind daarbij helpen. Voordat we het daarover hebben, volgt hieronder een beknopte uitleg van het begrip hechting bij adoptiekinderen.

HECHTING BIJ ADOPTIEKINDEREN:

In de eerste kinderjaren ontstaat gehechtheid aan personen die belangrijk zijn voor het kind. De meeste adoptiekinderen hebben in de eerste maanden of jaren van hun leven te maken gehad met verschillende verzorgers die allemaal andere eisen stelden en de ene keer wel aandacht voor het kind hadden en de andere keer niet. Vaak hebben adoptiekinderen al meerdere keren geprobeerd te hechten, maar werden zij hierin steeds terleurgestel en voelden zich afgewezen: eerst door de biologische moeder die de zorg niet kon dragen, daarna door de verzorgers in het weeshuis en daarna mogelijk door pleegouders. Wanneer een kindje geen kans heeft gehad zich goed te hechten aan een verzorger, kan het heel moeilijk zijn goed te hechten aan de adoptieouders, doordat het kindje het vertrouwen mist.

Daar komt bij dat de overgang naar een gezin in het buitenland groot is; de adoptieouders zien er voor het kind vreemd uit, praten raar en doen alles anders dan het kind gewend was. Sommige kinderen zijn niets gewend en voor hen is alles nieuw, vreemd en beangstigend.
Zij kunnen dit uiten in klampgedrag, alles man vriendje spelen of totaal negeren van de nieuwe verzorgers.
Manieren om maar niet echt contact te hoeven aan gaan

 ROUW:
Adoptiekinderen die wel een veilige hechting hebben gehad in het land van herkomst, zullen de eerste tijd na de thuiskomst een rouwperiode doormaken. Dit is een hele logische en gezonde reactie op het verlies dat ze hebben gehad. Ze verliezen immers alles wat vertrouwd voor ze was. Hun verzorgers, school, vriendjes, hun taal.

Toch moeten ook deze kinderen zich opnieuw gaan hechten. Waarschijnlijk zal dat voor deze adoptiekindjes makkelijker gaan dan voor kinderen die zich in het verleden niet goed hebben kunnen hechten.

Onveilige hechting kan zeer nadelig zijn voor het gevoel van eigenwaarde en op latere leeftijd ook tot problemen leiden bij het aangaan of onderhouden van relaties. Voorzover dat in ons bereik ligt, willen we dat natuurlijk voorkomen.
Overigens betekent dit alles uiteraard niet dat alle adoptiekinderen uiteindelijk onveilig gehecht zijn, maar het hechtingsproces verloopt in ieder geval moeizamer.

Omgang met familie, vrienden en bekenden


Zoals eerder geschreven, kunnen familie, vrienden en bekenden (jullie dus) onze 4 kanjers en ons helpen bij het hechtingsproces. Hoe dat kan lees je hieronder:

Om de hechting van Márk, Ramóna, Krisztina en Regina zo goed mogelijk te laten verlopen, hebben we ons voorgenomen na thuiskomst een gewenningsperiode in te lassen. Gedurende deze periode moeten wij er voortdurend voor hen zijn, laten merken dat zij altijd op ons kunnen rekenen. We laten ze ontdekken dat wij te vertrouwen zijn en dat zij zich bij ons veilig kunnen voelen. Deze rustperiode betekent ook dat we de hoeveelheid bezoek aan huis zoveel mogelijk beperken, hoe moeilijk dat ook voor jullie en ons is. Bellen, e-mailen etc. mag uiteraard altijd, graag zelfs!!

Verder is het voor de hechting belangrijk dat alleen wij Márk, Ramóna, Krisztina en Regina de eerste tijd verzorgen, aandacht en liefde geven, troosten etc. Jullie kunnen ons helpen door hen te leren wie hun nieuwe ouders zijn door de eerste tijd zoveel mogelijk afstand te houden. Dat betekent bijvoorbeeld ook dat het beter is Márk, Ramóna, Krisztina en Regina niet op schoot te nemen of op tillen en hen zelf niets zelf te geven. Mocht je toch iets willen geven, geef dat dan aan ons zodat wij het aan Márk, Ramóna, Krisztina of Regina kunnen geven.

Puntgewijs:
- Geen bezoek aan huis in de eerste maanden naar thuis komst, wel bellen, post en e-mails
- Kinderen niet knuffelen en op schoot nemen in de eerste maanden naar thuiskomst
- Cadeau's en eten eerst aan ons geven wij geven het aan het kind
- Maak de kinderen bewust dat wij de ouders zijn, door ons als papa en mama te benoemen naar hen.
Op deze manier moeten Márk, Ramóna, Krisztina en Regina leren dat wij hun ouders zijn en kunnen we een vertrouwensband opbouwen. Wanneer Márk, Ramóna, Krisztina en Regina niet leren om met ons een vertrouwensband aan te gaan, kan dit op latere leeftijd negatieve gevolgen hebben.

Wij begrijpen heel erg goed dat deze "regels" voor niemand leuk zijn, maar ze zijn wel heel erg belangrijk voor de toekomst van Márk, Ramóna, Krisztina en Regina. Van te voren is niet te zeggen hoe lang dit alles zal duren. Dit hangt volledig van hun ontwikkeling af. Wij hopen dat jullie hier begrip voor hebben en dat we op jullie medewerking kunnen rekenen.
Wanneer de tijd van knuffelen is aangebroken laten we jullie dit absoluut weten!