Ons hele dossier, met allerlei officiele stukken, is nu gelegaliseerd. Dat houdt in dat een notaris het heeft bekeken en overal zijn stempel op heeft gezet. Als de vertaling klaar is mag het dossier na de Hongaarse autoriteiten. Zodra we daar bericht over krijgen. Vertellen we het hier meteen.
Binnenkort gaan we naar Hongarije om alvast het land te leren kennen. Daar verheugen we ons erg op. We proberen ook langs te gaan bij Alexandra. Daar zullen we dus wel foto's van plaatsen.
Het land Hongarije daar gaan we voor, vandaar de vlag van Hongarije
zaterdag 28 augustus 2010
vrijdag 20 augustus 2010
Liedjes op deze site
Op deze blog hebben we sinds vorige week muziek staan.
Aangezien we beiden niet zo goed zijn met het maken van dit soort blogs staat er ipv alleen het bedoelde nummer, meerdere liedjes op, die niet de bedoeling waren ;-))
Het gaat om het nummer Gij en ik van Gerard van Maasakker (uiteraard uit Budel), dat hij samen met Paul de Leeuw zingt.
Dit is het nummer dat wij zo goed op ons van toepassing vinden, dat wij dit graag aan iedereen wilden laten horen. De tekst past goed bij onze situatie. Het legt ook een beetje ons gevoel uit, dat wij de laatste jaren, van Marjon haar ziekenhuis gang(en), tot nu, het wachten voor het hopelijke adoptie voorstel uit Hongarije, hebben beleefd.
De andere liedjes zijn dus eigenlijk bijzaak en niet van belang voor ons ;-))
Groeten,
Martijn
PS. Zou iemand bovenstaande wel fatsoenlijk (dus alleen het juiste liedje) voor ons kunnen regelen op deze blog, dan houden we ons aanbevolen (haha)
Aangezien we beiden niet zo goed zijn met het maken van dit soort blogs staat er ipv alleen het bedoelde nummer, meerdere liedjes op, die niet de bedoeling waren ;-))
Het gaat om het nummer Gij en ik van Gerard van Maasakker (uiteraard uit Budel), dat hij samen met Paul de Leeuw zingt.
Dit is het nummer dat wij zo goed op ons van toepassing vinden, dat wij dit graag aan iedereen wilden laten horen. De tekst past goed bij onze situatie. Het legt ook een beetje ons gevoel uit, dat wij de laatste jaren, van Marjon haar ziekenhuis gang(en), tot nu, het wachten voor het hopelijke adoptie voorstel uit Hongarije, hebben beleefd.
De andere liedjes zijn dus eigenlijk bijzaak en niet van belang voor ons ;-))
Groeten,
Martijn
PS. Zou iemand bovenstaande wel fatsoenlijk (dus alleen het juiste liedje) voor ons kunnen regelen op deze blog, dan houden we ons aanbevolen (haha)
Inzamelingsactie
We zijn deze week een inzamelingsactie begonnen (in de winkel) voor het kindertehuis van Alexandra in Bicske (Hongarije).
Marjon had op de van haar bekende creatieve wijze een leuke poster geknutseld met daarop een oproep voor sportkleding, sportattributen, schoolspulletjes en alles waar ze maar iets aan kunnen hebben. De poster ziet er erg leuk uit.
Ik had alleen mijn bedenkingen bij de oproep.
Niet dat ik er niet achter sta, integendeel ik vind het een goed initiatief. Maar moeten wij nu een inzamelingsactie in onze winkel gaan starten voor "ons goede doel." Vinden klanten dat niet lastig? Willen ze niet gewoon rustig winkelen en dan weer snel naar huis? Geen gevraag aan hun hoofd tijdens het winkelen, naar hulp voor mensen die het goed kunnen gebruiken.... Daarnaast hebben we de al meerdere keren een "goede actie" in onze winkel gehad. Het begon met Brazilie, daarna volgden het astmafonds, hartstichting, Haiti, etc. etc....
We doen dit uiteraard omdat we het ook echt een warm hart toedragen, echter wordt het voor onze zeer gewaardeerde klant nog wel geapprecieerd?
"Onzin!", zei Marjon. "Als ze niets willen geven, dan verplichten we ze toch niet."
Tja, heb daar maar eens een antwoord op....
Dus wij hebben sinds vorig weekend een inzamelingsactie voor het kindertehuis in Bicske. En tot mijn, toch enigzins gerezen, verbazing loopt het erg goed. De eerste dagen was het rustig rondom de inzamelings-ton, maar ondertussen is het een druk gan en komen van mensen met spulletjes. Zo stonden er vandaag in de inzamelings-ton bijvoorbeeld tennisrackets, meerder soorten sportschoenen, kleurpotloden, stiften, kleertjes en speelgoed. Ook belden er een mevrouw dat ze 6 dozen met kleding had en of die ook mee mochten.
Uiteaard mevrouw, wij nemen het al-le-maal mee naar Bicske... "Hartelijk dank voor uw hulp mevrouw!"
Als het zo doorgaat kunnen we beter onze PLUS bus meenemen ipv onze personenauto...
Kortom het is een groot succes en aan alle mensen die er aan mee helpen, BEDANKT!
Groeten,
Martijn
Marjon had op de van haar bekende creatieve wijze een leuke poster geknutseld met daarop een oproep voor sportkleding, sportattributen, schoolspulletjes en alles waar ze maar iets aan kunnen hebben. De poster ziet er erg leuk uit.
Ik had alleen mijn bedenkingen bij de oproep.
Niet dat ik er niet achter sta, integendeel ik vind het een goed initiatief. Maar moeten wij nu een inzamelingsactie in onze winkel gaan starten voor "ons goede doel." Vinden klanten dat niet lastig? Willen ze niet gewoon rustig winkelen en dan weer snel naar huis? Geen gevraag aan hun hoofd tijdens het winkelen, naar hulp voor mensen die het goed kunnen gebruiken.... Daarnaast hebben we de al meerdere keren een "goede actie" in onze winkel gehad. Het begon met Brazilie, daarna volgden het astmafonds, hartstichting, Haiti, etc. etc....
We doen dit uiteraard omdat we het ook echt een warm hart toedragen, echter wordt het voor onze zeer gewaardeerde klant nog wel geapprecieerd?
"Onzin!", zei Marjon. "Als ze niets willen geven, dan verplichten we ze toch niet."
Tja, heb daar maar eens een antwoord op....
Dus wij hebben sinds vorig weekend een inzamelingsactie voor het kindertehuis in Bicske. En tot mijn, toch enigzins gerezen, verbazing loopt het erg goed. De eerste dagen was het rustig rondom de inzamelings-ton, maar ondertussen is het een druk gan en komen van mensen met spulletjes. Zo stonden er vandaag in de inzamelings-ton bijvoorbeeld tennisrackets, meerder soorten sportschoenen, kleurpotloden, stiften, kleertjes en speelgoed. Ook belden er een mevrouw dat ze 6 dozen met kleding had en of die ook mee mochten.
Uiteaard mevrouw, wij nemen het al-le-maal mee naar Bicske... "Hartelijk dank voor uw hulp mevrouw!"
Als het zo doorgaat kunnen we beter onze PLUS bus meenemen ipv onze personenauto...
Kortom het is een groot succes en aan alle mensen die er aan mee helpen, BEDANKT!
Groeten,
Martijn
donderdag 12 augustus 2010
3 tot 4 weken
Vandaag hebben we te horen gekregen dat ons volledige dossier over 3 tot 4 weken aangeboden zal gaan worden aan de Centrale Autoriteiten (CA) in Hongarije (Budapest). Zelf vinden we dat heel positief, gezien de vakanties die er nu overal zijn. Maar Jeannon (van NAS) zegt het natuurlijk niet zomaar...
Dit houdt in dat alles volledig vertaald wordt naar het Hongaars, alles gelegaliseerd wordt door de notaris, daarna het fameuze rondje `Den Haag` voor de stempels,etc wordt uitgevoerd door de tolk en tevens vertaald.
Dan neemt de bemiddelaar(ster) van de NAS, zij is zelf Hongaars (naar wij begrepen), het mee naar Hongarije en stelt ons en het dossier voor aan de CA aldaar.
En vanaf dat moment is het volledig in handen van de Hongaarse CA en zullen we moeten hopen dat ze zo snel mogelijk met een mooi en goed passend voorstel komen voor ons...
Misschien moeten we in September, als we in Hongarije op vakantie zijn, maar ´even´ een afspraak maken bij de CA in Budapest om ons zelf te presenteren... Nou, laten we dat maar even niet doen!
Dan zullen ze wel denken: `Daar heb je weer van die opdringerige ´Ollanders.`
Nee laten we rustig afwachten, net als ieder ander......
Nee, wij hebben alle vertrouwen in Marti, de bemiddelaar vanuit de NAS. Zij brengt de toekomstige Nederlandse adoptiefouders onder de aandacht bij de CA in Hongarije.
Ook helpt zij de Nederlandse adoptiefouders, tijdens hun verblijf in Hongarije, als ze daar zijn om hun voorgestelde kind(eren) te ontmoeten en uiteindelijk mee te nemen naar Nederland, om hier dan verder te gaan als `officieel` gezinnetje....
Ach ja, dromen kan heel leuk zijn.
Laat het dossier er nu uiterlijk eind september zijn, dan is het nog steeds sneller dan we een jaar geleden hadden durven denken.
We dromen er nu van om over een jaar te kunnen zeggen: `Dat is snel gegaan, nu we onze kinderen in Nederland bij ons hebben....´
Dit zou dan sneller zijn, dan we ons op dit momemt ooit voor kunnen stellen.
Groeten,
Martijn
Dit houdt in dat alles volledig vertaald wordt naar het Hongaars, alles gelegaliseerd wordt door de notaris, daarna het fameuze rondje `Den Haag` voor de stempels,etc wordt uitgevoerd door de tolk en tevens vertaald.
Dan neemt de bemiddelaar(ster) van de NAS, zij is zelf Hongaars (naar wij begrepen), het mee naar Hongarije en stelt ons en het dossier voor aan de CA aldaar.
En vanaf dat moment is het volledig in handen van de Hongaarse CA en zullen we moeten hopen dat ze zo snel mogelijk met een mooi en goed passend voorstel komen voor ons...
Misschien moeten we in September, als we in Hongarije op vakantie zijn, maar ´even´ een afspraak maken bij de CA in Budapest om ons zelf te presenteren... Nou, laten we dat maar even niet doen!
Dan zullen ze wel denken: `Daar heb je weer van die opdringerige ´Ollanders.`
Nee laten we rustig afwachten, net als ieder ander......
Nee, wij hebben alle vertrouwen in Marti, de bemiddelaar vanuit de NAS. Zij brengt de toekomstige Nederlandse adoptiefouders onder de aandacht bij de CA in Hongarije.
Ook helpt zij de Nederlandse adoptiefouders, tijdens hun verblijf in Hongarije, als ze daar zijn om hun voorgestelde kind(eren) te ontmoeten en uiteindelijk mee te nemen naar Nederland, om hier dan verder te gaan als `officieel` gezinnetje....
Ach ja, dromen kan heel leuk zijn.
Laat het dossier er nu uiterlijk eind september zijn, dan is het nog steeds sneller dan we een jaar geleden hadden durven denken.
We dromen er nu van om over een jaar te kunnen zeggen: `Dat is snel gegaan, nu we onze kinderen in Nederland bij ons hebben....´
Dit zou dan sneller zijn, dan we ons op dit momemt ooit voor kunnen stellen.
Groeten,
Martijn
maandag 9 augustus 2010
alles verzonden 2
De accountantsverklaring moest opnieuw, want daar stond geen firmastempel op. Die hebben we vandaag weer op de post gedaan en nu is dus alles echt de deur uit. Dat voelt als een opluchting, maar voelt ook eng.
Als je een zwangersschapstest doet weet je dat, als alles goed gaat, er na 9 maanden een kindje is. Maar wij weten eigenlijk niks. Ze kunnen over 6 maanden bellen maar ook over 36 maanden. En dat is eigenlijk niet eens zo erg. Maar het gevoel,...als ze me maar bellen en waar bellen ze dan voor...
En het ergste is dat je er niks meer aan kan doen. Ik heb alles gegeven voor de adoptie. Ken alle theorie over hechten, rouwverwerking en adoptiedriehoeken. Ken alle eissen van alle landen en weet hoe lang de wachtlijsten zijn. Ik heb alles tot op de bodem uitgezocht en uitgewerkt en nu, nu kan ik niks meer doen. En eerst voelde dat als een opluchting, maar nu begint Martijn.
Het is net alsof de adoptie nu voor hem echt begint te leven. Hij srtuint sites af en kijkt of er echt geen hiaten zitten in ons rapport. Hij weet precies wie er nog meer voor adoptie uit Hongarije gaan en het lijkt wel of bij hem nu de zenuwen toeslaan en dat geeft mij ook weer het gevoeld dat ik iets moet doen, maar dat gaat dus niet.
Behalve dan dat ik me verdiep in aankomstkaartjes, kindermeubels en behang en dat vindt Martijn dan weer onnodig en voorbarig. Maar,.... je zult zien als ze ineens bellen dat we over 8 weken kunnen afreizen voor onze kids dat ie blij is dat ik alweer zoveel voorwerk heb verricht ;-)
Voorlopig hoop ik dat ons dossier snel vertaald is en nog begin September naar Hongarije gaat. Zodra we het bericht hebben dat het er ligt is dat toch ook weer een mijlpaal.
Als je een zwangersschapstest doet weet je dat, als alles goed gaat, er na 9 maanden een kindje is. Maar wij weten eigenlijk niks. Ze kunnen over 6 maanden bellen maar ook over 36 maanden. En dat is eigenlijk niet eens zo erg. Maar het gevoel,...als ze me maar bellen en waar bellen ze dan voor...
En het ergste is dat je er niks meer aan kan doen. Ik heb alles gegeven voor de adoptie. Ken alle theorie over hechten, rouwverwerking en adoptiedriehoeken. Ken alle eissen van alle landen en weet hoe lang de wachtlijsten zijn. Ik heb alles tot op de bodem uitgezocht en uitgewerkt en nu, nu kan ik niks meer doen. En eerst voelde dat als een opluchting, maar nu begint Martijn.
Het is net alsof de adoptie nu voor hem echt begint te leven. Hij srtuint sites af en kijkt of er echt geen hiaten zitten in ons rapport. Hij weet precies wie er nog meer voor adoptie uit Hongarije gaan en het lijkt wel of bij hem nu de zenuwen toeslaan en dat geeft mij ook weer het gevoeld dat ik iets moet doen, maar dat gaat dus niet.
Behalve dan dat ik me verdiep in aankomstkaartjes, kindermeubels en behang en dat vindt Martijn dan weer onnodig en voorbarig. Maar,.... je zult zien als ze ineens bellen dat we over 8 weken kunnen afreizen voor onze kids dat ie blij is dat ik alweer zoveel voorwerk heb verricht ;-)
Voorlopig hoop ik dat ons dossier snel vertaald is en nog begin September naar Hongarije gaat. Zodra we het bericht hebben dat het er ligt is dat toch ook weer een mijlpaal.
donderdag 5 augustus 2010
Dossier opgestuurd...
Nadat we afgelopen vrijdag de laatste afspraak hebben gehad, met de notaris, om ons dossier voor Hongarije rond te maken en we een aantal dagen hebben genomen om het dossier verder af te werken en de laatste puntjes op de i te zetten is het vandaag, door Marjon, op de post gedaan naar de NAS (onze bemiddelaar).
Nu kan het laaste deel vertaald worden naar het Hongaars. Als dat gedaan is kan het naar de (adoptie)autoriteiten in Hongarije, dan is het wachten geblazen en hopen dat ze ons een goede match vinden voor 3 of 4 broertjes en/of zusjes in Hongarije.
Overigens kan dit wachten nog 3 jaar duren. Wij hopen dat het natuurlijk sneller is...
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er helemaal klaar voor ben en eigenlijk niet meer kan wachten. Ik klink wel als een vrouw, die haar eierstokken hoort ratelen......
Nou ja, nu maar duimen en aftellen.
Ik hoop dat jullie voor ons en met ons willen mee duimen....
Groetjes,
Martijn
Nu kan het laaste deel vertaald worden naar het Hongaars. Als dat gedaan is kan het naar de (adoptie)autoriteiten in Hongarije, dan is het wachten geblazen en hopen dat ze ons een goede match vinden voor 3 of 4 broertjes en/of zusjes in Hongarije.
Overigens kan dit wachten nog 3 jaar duren. Wij hopen dat het natuurlijk sneller is...
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er helemaal klaar voor ben en eigenlijk niet meer kan wachten. Ik klink wel als een vrouw, die haar eierstokken hoort ratelen......
Nou ja, nu maar duimen en aftellen.
Ik hoop dat jullie voor ons en met ons willen mee duimen....
Groetjes,
Martijn
zondag 1 augustus 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)