Het land Hongarije daar gaan we voor, vandaar de vlag van Hongarije

zondag 10 april 2011

Het is weer even geleden

Het is alweer even geleden dat ik hier een stukje heb geplaatst.
Het wordt dus wel tijd om even mijn blijdschap te laten horen over onze 4 super kidzzzzz....

Mijn laatste bericht is alweer van voor het voorstel.
Dit heeft alles te maken met de drukte van de laatste weken/maanden.
Sinds dat we het voorstel hebben gehad, zijn we druk bezig om alles te regelen.
Van een huis in Hongarije tot verzekeringen tot de kinderkamers tot het huis geheel kindvriendelijk maken tot de overdracht van de winkel aan onze bedrijfsleiders. En alles wat er nog meer bijkomt.

Ik ben super blij met het voorstel en heb enorm veel zin om de kinderen te gaan ontmoeten.
Ik kijk er echt naar uit!

We hebben verschillende foto's gezien van Márk, Ramona, Krisztina en Regina, maar om ze straks in het echt te gaan bewonderen roept toch wel een heel speciaal gevoel op.
Voor dat we het voorstel kregen en nog niets van het bestaan van onze kinderen wisten, had ik uiteraard wel eens lopen dagdromen van hoe het zou zijn. Zou het direct goed voelen of zou ik twijfels hebben of voelt het direct als mijn kinderen. En zo spookten er meerdere vragen in het verleden door mijn hoofd.
Nou ik kan je zeggen, dat het geweldig voelt. Bij de eerste blik op de foto, stel je jezelf de vraag; "Zijn dit mijn toekomstige kinderen?"
En het tweede moment dacht ik... Yes, dit worden ONZE kinderen! Super!

En dit laatste gevoel wordt met de dag sterker. (als dat nog mogelijk is)
Soms ben ik al behoorlijk zenuwachtig als ik aan de eerste ontmoeting denk...
Ik denk dat dit ook niet vreemd is, gezien het een hele grote gebeurtenis is, in zowel ons leven als dat van de kinderen.

Het beste kan ik mijn gevoel als volgt samenvatten en dat wil ik het liefst de hele dag uitschreeuwen:
"Ik word papa van 4 bijzonder mooie kinderen!"

Vanaf nu zal ik weer met meer regelmaat een stukje proberen te publiceren op deze blog, om jullie te laten delen in onze ervaringen.

Groeten,
Martijn