Na een uurtje rijden zijn we gestopt bij................. Mc Donalds! Ze vonden het helemaal geweldig dat er een speeltje bij hun eten zat. Márk had een meisjesspeeltje en ging heel stoer (samen met papa) een nieuwe vragen.
Aan de rand van Budapest vonden we een heel ,ooi winkelcentrum en wat zijn wij bofkonten want onze kids houden van shoppen. (Hopelijk vinden we dat over een tijdje nog leuk, als Kriszti om papa's creditcard vraagt haha) Allerlei schoenen gepast en uieindelijk met voor iedereen 2 paar terugkereerd en ook nog een tas kleertjes voor elk. Zara kids is geweldig, hoop dat ze die in Nederland ook hebben.!!!
Bepakt en bezakt keerden we terug naar de auto.
Márk is gek van treinen en had tegenover het winkelcentrum een station gespot. Daar wilde hij zo graag naar toe, dus omdat het zo gezellig was besloten we om even bij de treinen te gaan kijken. Márk, maar ook de meiden keken hun ogen uit. We gingen op een bankje zitten en Márk wees steeds naar de trein, maar omdat we geen kaartjes hadden mochten we niet het hoofdperron op. Toen de trein weg reed begon Márk heel hard te huilen en te snikken, hij was echt ontroostbaar. Daarop besloten we Márti te bellen. Ons Hongaars is echt te beperkt voor dit leed. En wat bleek Márk dacht dat we gingen rijden met de trein, maar we gingen alleen kijken. Bij elke trein die vertrok riep hij schijnbaar, kijk nou ze vertrekken zonder ons. Márti heeft aan Márk uitgelegd dat we nu alleen gingen kijken en dat we een ander keer met de trein zouden rijden. Toen verdwenen de tranen.
Toen we het perron afwilden, werd Martijn met de kinderen aangehouden op het perron door de Politie. De kinderen vonden het reuze interessant. (Net als het liedje van K3) Maar ze vonden het vreemd een Nederlands man met 3 Hongaarse kinderen. Maar ik zat met Regi aan de andere kant van het perron en ik had de papieren. De politiemannen spraken geen woord over de grens en stelden Márk wat vragen, die deze vrolijk beantwoorde. Het was zoiets als ken jij deze man?
Martijn en kids moesten meekomen, maar daar kwam SUPERMAMA aangesneld en die hielp het probleem snel uit de wereld met de Hongaarse adoptiepapieren. Met zijn 6en verlieten we het perron.
WAT WEER EEN AVONTUUR!
Het was een reuzegezellige dag en iedereen vindt steeds meer zijn plaatsje in het gezin. Ook de Nederlands woordenschat wordt steeds uitgebreider. Zo zeggen ze alle 4 Eet smakelijk. Hoorden we Márk tegen Kriszti zeggen Hier komen! Zegt ie ook tegen Luna. En zo zijn er regelmatig woorden waar we door verrast zijn. Papa Lief is Ramóna's favoriet!
En nu......
Nu zitten we in de trein naar Solnok. De kids zijn er helemaal stil van en staan met de neuzen bijna tegen het raam. Wat een heerlijk gezicht.
