Wie denkt dat het hier alleen maar leuk en gezellig is, kan ik gerust stellen. Ook onze kinderen zijn af en toe draken! Vandaag had ik echt een “Ik plak jullie achter het behang” ochtend.
Het begon eigenlijk heel goed. De kids hadden na een lange nacht slapen ons vrolijk gewekt met knuffels op bed en toen we in de woonkamer kwamen was de tafel al gedekt inclusief bloemen. Het leek een goed begin van er een heel gezellige dag, maar toen begon het.
Márk was erg druk, wilde steeds van tafel gaan om dingen te pakken of te spelen en stootte daarbij zijn kom met cornflakes om. Alles onder de melk en flakes. Hij was er wat beduusd van dus na het te hebben schoon gemaakt aten we rustig verder. Waar het niet dat zijn jongste zusje vond, Márk te moeten evenaren en prompt ook haar bakje omgooide. Weer alles gepoetst. Daarna de kinderen van tafel laten gaan om hun tanden te poetsen en aan te kleden. Ik hielp de jongste 2 hierbij en terwijl ik Kriszti in haar outfit hees, hoor ik uit de badkamer een kabaal. Ramóna huilen, Márk gillen. Dus ik haal ze uit elkaar, geef ze hun kleren en zeg dat ze zich rustig moeten aankleden. Gooit Márk al zijn dekens op de grond en begint er boven op te springen. Ik vraag hem rustig het op te ruimen en zich aan te kleden. Wat weinig resultaat oplevert. Ramóna is inmiddels aangekleed en zit rustig op het bed, dit tafereel waar te nemen. Ik wil de kamer uit lopen om Kriszti verder aan te kleden en ik zie nog net vanuit mijn ooghoek hoe Márk, Ramóna een klap geeft. Ik draai me om, pak Márk in één beweging op en zet hem op zijn bed. Zo zeg ik dat wil ik dus niet zien! Ik pak zijn hand en maak er de beweging mee die hij naar Rami maakte. NEM!
Maar Márk lijkt niet onder de indruk. Ik word nu echt boos binnen in mezelf. Ik zeg het nogmaals en nadat hij sorry heeft gezegd tegen Mama en Rami, stuur ik hem de kamer uit naar papa. Even niet in de buurt van zijn zus. Ik roep Regi, om haar aan te kleden, maar zij heeft net zo’n bui als haar broer en zet het op een lopen. Ik gris haar ergens tussen de bank en de salontafel vandaan en neem haar onder mijn arm mee. Nem Regi, eerst aankleden en dan mag je ook naar buiten. Nu doet ze lief haar kleertjes aan en gaat lekker naar buiten. Even lijkt het rustig, maar dan weer een huilende Rami.
Márk is vandaag echt in een pesterige bui en zijn zusje is daar nogal gevoelig voor. Soms zijn ze elkaars dikste vrienden maar soms lijken ze echt elkaars grootste allergietypes en houden ze het geen minuut uit zonder duwen, schreeuwen, knijpen of pesten. Echt vermoeiend.
Ik besluit met de meiden te gaan wandelen. Martijn roept Márk bij zich die in een hoekje zit te mokken. Hij heeft vandaag echt zijn dag niet. En dat mag, maar om een beetje rust te krijgen laten we de mannen ff alleen. Martijn heeft een goed gesprek met Márk en als wij terugkomen is alles weer koek en ei. We eten lekker fruit met z’n allen en de mannen gaan samen naar de supermarkt.
De meiden zijn het daar niet mee eens, maar nu is het Márk z’n beurt op wat extra aandacht.
Als snel gaan de meiden lekker samen spelen en als mama de doos met knutselspullen haalt is het helemaal feest braaf zitten ze aan tafel te knutselen. Mama maakt van het moment gebruik om snel even wat op te ruimen en te stofzuigen.
Na een tijdje willen de meiden lekker weer naar buiten en ze vermaken zich opperbest met z’n drieën. Ik ga lekker buiten aan de tafel zitten en overzie de dag en besluit het maar eens op te schrijven, want ook deze dagen zullen voor veel moeders en uiteraard vaders heel herkenbaar zijn.
Papa en Márk zijn terug van de Tesco en ze hebben een BBQ gekocht! En heel veel vlees. De mannen maken de bbq aan en de meiden dekken de tafel. Het is een heel gezellige maaltijd. De ochtend is alweer vergeten en broer en zus zijn alweer de beste vrienden. Wat zijn kinderen toch heerlijke maar bijzondere wezens. Iedereen eet zijn buikje rond en aansluitend rijden we naar de speeltuin in het dorp, waar onze kanjers ff kunnen uitrazen. De dag is alweer bijna op zijn eind en al met al was het toch weer een hele leuke, grappige, gezellige dag.
Hoi Marjon/Martijn,
BeantwoordenVerwijderenNog steeds geniet ik elke dag van jullie verhalen. Het is allemaal zo herkenbaar. En tja ook deze dingen horen er allemaal bij. Goed zoals jullie ermee omgaan. Vandaag een artikel geschreven voor de krant voor de stichting. Ze zoeken nog zo'n honderd gastouders. Misschien kunnen jullie er twee nemen i.p.v. een? :) grapje. Jullie kindjes zien er zo leuk uit in hun mooie nieuwe kleren. Het maakt echt verschil. Zo zie je maar weer kleren en zonnebrillen maken de man. Wij kijken alweer uit naar de komst van "tante Bea". Nog twee maandjes wachten!
Groetjes
Ria
Hoi paps en mams,
BeantwoordenVerwijderenGeweldig om te lezen dat het lekker gewone en gezonde kinderen zijn. Ruzie maken, melk omgooien daar krijg je helemaal het heen en weer van maar klinkt inderdaad herkenbaar.
Fijn dat je die dag ook weer leuk hebt afgesloten.
Groetjes Monique