Project!
Szabadtéri Játékok Bicske = "Buitenspelen voor Bicske"
Mede door onze adoptie zijn we ons gaan verdiepen in Hongarije. En zoals je al hebt kunnen lezen is het een prachtig land. Schitterende natuur en cultuur. Toch zijn er meer dan 100 kindertehuizen in Hongarije. Stichting Vrienden Hongarije zoekt voor deze kinderen een leuk vakantieadres, zodat ze kunnen zien hoe het is om in een gezinssituatie te leven. Wij zijn heel enthousiast over deze stichting en zijn zelf ook gastouder. Ons Hongaarse gastkindje is Alexandra en we hopen haar nog vaak een leuke vakantie te bieden.
Naast het werven van gastouders, organiseert de stichting ook projecten in Hongarije zelf. Momenteel zijn ze bezig met het maken van bedjes voor een kindertehuis. Een ander project is "Buitenspelen in Bicske". Voor het kindertehuis in Bicske willen ze een buitenspeeltuin realiseren. Zoals onze vaste lezers weten komt ons gastkind ook uit Bicske en wij hebben het tehuis in September bezocht. Het is een prachtige omgeving waarin dit tehuis ligt en een mooie buitenspeelgelegenheid is daar meer dan welkom.
Ik ben door de stichting gevraagd als coordinator voor dit project. En ik heb er erg veel zin in om dit project tot een succes te maken. Het doel is tweeledig. Het eerste doel is een speeltuin te realiseren. Het tweede doel is de naamsbekendheid van de stichting te vergroten en meer gastouders te werven.
Alle hulp is welkom dus mail me gerust svh.daams@hotmail.com
- Door mij ideeen te mailen over hoe/waar ik een actie op kan starten
- Door zelf een actie op te starten bij bv je (sport)vereniging of je werk
- Door de bijgevoegde banner te plaatsen op je website of bij een bedrijf
- Door zelf gastouder te worden
- Door mensen door te sturen die speelmateriaal willen schenken
Elke vorm van hulp is welkom, je kunt dan denken aan een sporsorloop bij je sportvereniging (wellicht is deze er al en willen ze dit doel steunen). Een rad van fortuin op de basisschool/ kinderdagopvang van je kind. Een lege flessen aktie, een extra collecte bij uw kerkdienst een fietstocht of steun van de plaatselijke middenstand.
Er zijn mogelijkheden ten over en zolang ze het doel op gepaste wijze steunen is het welkom. Uiteraard is dit ook een uitgelezen kans om de stichting onder de aandacht te brengen en daar mee nieuwe gastgezinnen te werven.
Wij zijn heel enthousiast over het werk van Stichting vrienden Hongarije. Als je meer over hen wilt weten kun je kijken op hun site. www.gastgezinnen.nl
We maken geen reclame, maar vrijwilligers die kansarme kinderen helpen verdienen alle steun!
donderdag 30 september 2010
gyermekbarát ház
gyermekbarát ház = kindvriendelijk huis
We zijn begonnen met de voorbereidingen om ons huis kindvriendelijk te maken. (voor zover dit nog niet is)
Hiermee bedoelen we dat we de kamertjes, die gepland staan om als kinderkamer te gaan dienen, leeg aan het maken zijn. Dit betreft de kastenkamer, de werkkamer en een deel van de zolder.
We hebben een grote kast, die van alle gemakken is voorzien, gekocht. (deze wordt over een week of 3 geleverd) Deze kast komt in onze slaapkamer te staan. De kasten (4 stuks) uit de kastenkamer worden verdeeld over de "lege" kamers. Straks bedoeld voor de kinderen. Ook wordt de werkkamer leeggehaald, zodat deze kamer makkelijk kindvriendelijk in te richten is. Na deze handelingen, zijn alle kamers klaar om ingericht te worden. Het daadwerkelijke inrichten doen we pas op het moment als we gebeld gaan worden met een eventueel voorstel. (iedereen alvast bedankt voor het aanbieden van de hulp voor als het nodig is)Je weet tenslotte niet hoe lang het nog kan duren en als je ze nu inricht zouden er tzt andere trends kunnen zijn....
De zolder is een ander verhaal. De zolder wordt direct ingericht als deels werkkamer en deels speelkamer. Hiervoor worden internet, tv-kabel en een telefoonlijn getrokken en er worden enkele extra kindvriendelijke stopcontacten aangelegd, die dus uiteraard kinder-proof zijn....
Met deze veranderingen is ons huis kindvriendelijker gemaakt en klaar om ngericht te worden, zodra daar aanleiding toe is...
We houden jullie op de hoogte,,,
Groeten,
Martijn
Nog even de Hongaarse titels
Marjon is een tijdje terug begonnen met een taalcursus Hongaars voor beginners.
Dit gaat goed. Ik kijk en oefen een beetje mee. En vind het eigenlijk een hele leuke taal.
We hebben niet de illusie dat we de taal vlekkeloos gaan spreken, maar het zou mooi zijn als we een basis hebben waarmee we ons enigzins kunnen redden. Marjon spreekt het beter, dan dat ik dat doe....
Door deze taalcursus van Marjon hebben we besloten om de titels van de berichten zoveel mogelijk naar het Hongaars te gaan vertalen. We zullen in de tekst ook de Nederlandse vertaling terug laten komen. Mochten er taalkundige fouten of onjuistheden in de Hongaarse titels zitten, laat het ons gerust weten. Dan passen we ze aan....
Groeten,
Martijn
We zijn begonnen met de voorbereidingen om ons huis kindvriendelijk te maken. (voor zover dit nog niet is)
Hiermee bedoelen we dat we de kamertjes, die gepland staan om als kinderkamer te gaan dienen, leeg aan het maken zijn. Dit betreft de kastenkamer, de werkkamer en een deel van de zolder.
We hebben een grote kast, die van alle gemakken is voorzien, gekocht. (deze wordt over een week of 3 geleverd) Deze kast komt in onze slaapkamer te staan. De kasten (4 stuks) uit de kastenkamer worden verdeeld over de "lege" kamers. Straks bedoeld voor de kinderen. Ook wordt de werkkamer leeggehaald, zodat deze kamer makkelijk kindvriendelijk in te richten is. Na deze handelingen, zijn alle kamers klaar om ingericht te worden. Het daadwerkelijke inrichten doen we pas op het moment als we gebeld gaan worden met een eventueel voorstel. (iedereen alvast bedankt voor het aanbieden van de hulp voor als het nodig is)Je weet tenslotte niet hoe lang het nog kan duren en als je ze nu inricht zouden er tzt andere trends kunnen zijn....
De zolder is een ander verhaal. De zolder wordt direct ingericht als deels werkkamer en deels speelkamer. Hiervoor worden internet, tv-kabel en een telefoonlijn getrokken en er worden enkele extra kindvriendelijke stopcontacten aangelegd, die dus uiteraard kinder-proof zijn....
Met deze veranderingen is ons huis kindvriendelijker gemaakt en klaar om ngericht te worden, zodra daar aanleiding toe is...
We houden jullie op de hoogte,,,
Groeten,
Martijn
Nog even de Hongaarse titels
Marjon is een tijdje terug begonnen met een taalcursus Hongaars voor beginners.
Dit gaat goed. Ik kijk en oefen een beetje mee. En vind het eigenlijk een hele leuke taal.
We hebben niet de illusie dat we de taal vlekkeloos gaan spreken, maar het zou mooi zijn als we een basis hebben waarmee we ons enigzins kunnen redden. Marjon spreekt het beter, dan dat ik dat doe....
Door deze taalcursus van Marjon hebben we besloten om de titels van de berichten zoveel mogelijk naar het Hongaars te gaan vertalen. We zullen in de tekst ook de Nederlandse vertaling terug laten komen. Mochten er taalkundige fouten of onjuistheden in de Hongaarse titels zitten, laat het ons gerust weten. Dan passen we ze aan....
Groeten,
Martijn
dinsdag 28 september 2010
ez egy szórakoztató, de mozgalmas hétvége a számunkra
Het is een leuk, maar druk weekend geweest.... (hongaarse titel = ez egy szórakoztató, de mozgalmas hétvége a számunkra)
Vrijdag begon in Leuven. (België) Waar we naar het ziekenhuis waren geweest voor routine controles bij Marjon. Toen de honden op halen bij de opvang in Weert. Daarna naar de PLUS, kijken of het allemaal lekker en gesmeerd liep. Dat ging prima!
Aansluitend Puck ophalen bij Sietse en Saskia. Het kleinste hondje mag af en toe bij hun slapen. Hier waren we tevens uitgenodigd voor het kinderfeestje van Jaymarillo. Hij werd 2 jaar. Jaymarillo had afgelopen dinsdag, samen met zijn grote broer Barlianto, een avondje bij ons doorgebracht. Dat was erg leuk.
Zaterdag
Vandaag kwamen Bridget en Ryan een weekendje logeren. Bridget (6 jaar) en Ryan (4 jaar en tevens petekindje) kwamen zaterdag naar de winkel. Daar hebben we een boterham gegeten en een snoepzakje gekocht voor in de auto. Want we zouden een lange autorit voor de boeg hebben. We gingen namelijk helemaal naar Groningen. Naar het feest van oma Tineke (oma van Marjon). zij werd 92 jaren oud. De oma van Marjon gaf een feestje in Meppen (Bij Hoogeveen). Daarna zijn we blijven slapen bij de ouders van Marjon.
We waren net een klein kwartier onderweg, toen voor de eerste keer de vraag kwam. "Marjon, Martijn, zijn we er al?"
Nee Bridget we moeten nog wel even...... "Marjon, mag ik DS-en?" "Ja Ryan, dat mag...." "Ik ook?" "ja, jij ook."
Nou, dat DS-en is echt een uitkomst. DS-en is overigens spelen op een Nintendo DS.
Ze zijn zeker een uur onder de pannen geweest met die apparaatjes.
Nadat het DS-en gedaan was, was het tijd voor de wc (logisch toch....)
Dat was mooi, want de honden konden ook direct een plasje doen en een beetje water drinken..... (ja, de honden waren ook mee)
Iedereen weer in de auto en het laatste stuk naar Meppen afleggen.
Hier naar het feestje geweest. Leuk om iedereen weer even gezien te hebben (Was toch al een poosje geleden)
Toen het feest afgelopoen was zijn we naar de ouders van Marjon gegaan, om daar te overnachten. De kinderen waren bij aankomst al in dromenland. We hebben ze rustig in bed gelegd en zijn zelf ook maar lekker "op tijd" naar bed gegaan.
Zondag
...zijn we naar de Hunnebedeen geweest. "Daar kun je lekker op-klimmen" (uitspraak Ryan) Hier hebben de honden lekker kunnen rennen. Daarna hebben we pannenkoeken gegeten en zijn we richting het zuiden vertrokken.
De terugreis verliep eigenlijk ook weer soepel.
We hebben de kinderen thuis, in Lommel, afgezet en zijn doorgereden naar de laatste afspraak van het weekend in Eindhoven.
Dit was een etentje met de ouders van ons andere petekindje, Ferrand!
Emiel en Solange waren/zijn een weekje in Nederland. En dan is het toch wel erg leuk om elkaar even te zien. Daarnaast waren Ferrand (werd 1 jaar) en Emiel afgelopen week jarig geweest, dus dat maakt het extra belangrijk. Zo'n cadeautje met de post is toch een stuk minder leuk dan zelf "live" krijgen. Als het cadeautje al aankomt/zou komen op grote berg (Curacao).
Ook dit was weer gezellig....
Om 23.30 uur thuis in Budel en pffff
ongeveer 1000 km, 7 afspraken, twee feestjes en een slaappartijtje verder konden we ons weekend afsluiten en in bed duiken.....
Kortom het was een leuk, gezellig, maar druk weekend!
Groeten,
Martijn
Vrijdag begon in Leuven. (België) Waar we naar het ziekenhuis waren geweest voor routine controles bij Marjon. Toen de honden op halen bij de opvang in Weert. Daarna naar de PLUS, kijken of het allemaal lekker en gesmeerd liep. Dat ging prima!
Aansluitend Puck ophalen bij Sietse en Saskia. Het kleinste hondje mag af en toe bij hun slapen. Hier waren we tevens uitgenodigd voor het kinderfeestje van Jaymarillo. Hij werd 2 jaar. Jaymarillo had afgelopen dinsdag, samen met zijn grote broer Barlianto, een avondje bij ons doorgebracht. Dat was erg leuk.
Zaterdag
Vandaag kwamen Bridget en Ryan een weekendje logeren. Bridget (6 jaar) en Ryan (4 jaar en tevens petekindje) kwamen zaterdag naar de winkel. Daar hebben we een boterham gegeten en een snoepzakje gekocht voor in de auto. Want we zouden een lange autorit voor de boeg hebben. We gingen namelijk helemaal naar Groningen. Naar het feest van oma Tineke (oma van Marjon). zij werd 92 jaren oud. De oma van Marjon gaf een feestje in Meppen (Bij Hoogeveen). Daarna zijn we blijven slapen bij de ouders van Marjon.
We waren net een klein kwartier onderweg, toen voor de eerste keer de vraag kwam. "Marjon, Martijn, zijn we er al?"
Nee Bridget we moeten nog wel even...... "Marjon, mag ik DS-en?" "Ja Ryan, dat mag...." "Ik ook?" "ja, jij ook."
Nou, dat DS-en is echt een uitkomst. DS-en is overigens spelen op een Nintendo DS.
Ze zijn zeker een uur onder de pannen geweest met die apparaatjes.
Nadat het DS-en gedaan was, was het tijd voor de wc (logisch toch....)
Dat was mooi, want de honden konden ook direct een plasje doen en een beetje water drinken..... (ja, de honden waren ook mee)
Iedereen weer in de auto en het laatste stuk naar Meppen afleggen.
Hier naar het feestje geweest. Leuk om iedereen weer even gezien te hebben (Was toch al een poosje geleden)
Toen het feest afgelopoen was zijn we naar de ouders van Marjon gegaan, om daar te overnachten. De kinderen waren bij aankomst al in dromenland. We hebben ze rustig in bed gelegd en zijn zelf ook maar lekker "op tijd" naar bed gegaan.
Zondag
...zijn we naar de Hunnebedeen geweest. "Daar kun je lekker op-klimmen" (uitspraak Ryan) Hier hebben de honden lekker kunnen rennen. Daarna hebben we pannenkoeken gegeten en zijn we richting het zuiden vertrokken.
De terugreis verliep eigenlijk ook weer soepel.
We hebben de kinderen thuis, in Lommel, afgezet en zijn doorgereden naar de laatste afspraak van het weekend in Eindhoven.
Dit was een etentje met de ouders van ons andere petekindje, Ferrand!
Emiel en Solange waren/zijn een weekje in Nederland. En dan is het toch wel erg leuk om elkaar even te zien. Daarnaast waren Ferrand (werd 1 jaar) en Emiel afgelopen week jarig geweest, dus dat maakt het extra belangrijk. Zo'n cadeautje met de post is toch een stuk minder leuk dan zelf "live" krijgen. Als het cadeautje al aankomt/zou komen op grote berg (Curacao).
Ook dit was weer gezellig....
Om 23.30 uur thuis in Budel en pffff
ongeveer 1000 km, 7 afspraken, twee feestjes en een slaappartijtje verder konden we ons weekend afsluiten en in bed duiken.....
Kortom het was een leuk, gezellig, maar druk weekend!
Groeten,
Martijn
maandag 27 september 2010
Én is jól vagyok!
(kindertehuis Bicske)
Martijn heeft het stokje op onze weblog een beetje overgenomen maar ik vond het hoog tijd om zelf ook weer een stukje te schrijven.
Er is de afgelopen weken heel veel gebeurd in ons leven. Vooral omtrent het thema adoptie.
Als eerste ben ik begonnen met een cursus hongaars. En ik kan zeggen: "Én is jól vagyok" of te wel het gaat heel goed met mij.
Hongarije heeft diepe indruk op me gemaakt. En ik ben heel dankbaar dat wij straks uit dit prachtige land onze kinderen mogen halen. Hongaren zijn een trots en gastvrij volk. Ze hebben als land en cultuur door de jaren heen veel moeten doorstaan, maar kwamen er altijd weer uit en Hongarije leeft als nooit te voren.
Het landschap is groen en glooiend en zover als je kunt kijken zie je velden vol zonnebloemen. Tot aan de horizon is geen huis te zien. De wegen zijn er goed en je zou op het eerste gezicht niet denken dat hier ook een andere kant is. De kant van armoede. Waardoor er meer dan 100 kindertehuizen zijn, vol met kinderen. Deze kinderen zijn de toekomst van Hongarije en daar wordt het land zich langzaam van bewust. De tehuizen in het noorden zijn over het algemeen zeer goed verzorgd. De kinderen krijgen scholing en worden weerbaar gemaakt voor het leven buiten het tehuis. Dit hebben we heel duidelijk in Bicske gezien.
In dit tehuis leven ruim 100 kinderen tussen de 3 en de 24. De oudsten zitten in een begeleid wonen project en werken buiten het tehuis.
De kinderen krijgen scholing, psychologische begeleiding en doen heel veel aan sport en spel, als uitlaatklep. Ze waren dan ook heel blij met de door ons ingezamelde spullen.
Het was ook heel bijzonder om te mogen meemaken hoe Alexandra daar leeft en wat haar bezighoudt. We hebben veel over haar gehoord en dat geeft ook veel inzicht in zaken die we zullen tegenkomen in onze eigen adoptieprocedure.
Ondanks dat Alex uiteindelijk niet is meegegaan naar Budapest, heeft het bezoek aan haar tehuis ons meer gebracht dan we hadden kunnen denken. Het is een hele waardevolle aanvulling op onze adoptieprocedure en het leert je meer dan wat voor VIA-cursus dan ook.
Kortom we hebben genoten van Hongarije. Ik heb alles van het land in me op willen nemen zijn geuren, kleuren en smaken en dat is gelukt. Want denkend aan Hongarije zie ik brede rivieren, traag door oneindig laagland gaan.
Ik proef haar wijnen en gerechten en ruik geuren van landerijen, bloemen en fruit. Hongarije zit een stukje in mij en ik ben er trots op dat wij een stukje Hongaar zullen zijn zodra onze kindjes zijn aangekomen.
Ik kan niet wachten!
Eniko, we denken erg veel aan je...
Wij willen toch even een berichtje plaatsen over/voor/aan Eniko (Enci) Kalo.
Ter opfrissing, dit was het gastkindje dat afgelopen juli in eerste instantie bij ons zou komen logeren. Zij werd een week voor het afreizen naar Nederland ziek en kon zodoende niet bij ons komen.
Wij hebben, de laatste maanden, geprobeerd zoveel mogelijk op de hoogte te blijven van haar situatie. Gaat het goed, weten ze wat het is, kan ze met kerst alsnog komen samen met Alexandra....
Nou hebben we afgelopen week via de stichting vrienden van Hongarije te horen gekregen dat het helemaal niet goed gaat met Enci. Ze weten nog steeds niet wat het is. Het is dusdanig ernstig dat ze vanaf begin juli in het ziekenhuis ligt, vanaf dat moment aan de zonde-voeding is en voor 95% in coma gehouden wordt, omdat het zelf allemaal niet zo goed gaat.
Ze zijn continue met haar bezig, maar kunnen niet achterhalen wat ze precies heeft....
Toen we het bericht kregen waren we uiteraard erg geschokt. We wisten dat er nog wel enkele probleempjes waren, maar dat het zo slecht ging hadden we niet verwacht.
Omdat het nog niet helemaal goed ging met Enci, hadden wij besloten om elke week een kaartje naar haar te sturen om haar een hart onder de riem te steken. Dat is toch het minste wat we kunnen doen voor haar....
Dat kaartje sturen we dus ook op (tijdens onze vakantie wat vaker dan 1 keer per week). We waren er alleen een beetje bang voor dat ze de post misschien niet of veel te laat zou ontvangen. Wie moet er immers haar dat kaartje geven in het ziekenhuis (op 50 km afstand van haar broertjes en zusjes in het kindertehuis). In tussen weten we dat de kaartjes aankomen....
Nu kregen we dus via de stichting te horen hoe het met Enci gaat. De directeur, die de uitslagen en toestand van Enci had beschreven, wilde ons bedanken voor de kaartjes die we aan Enci sturen. Hij vindt het zo'n mooie gedachten, dat wij aan haar denken, terwijl we haar niet een in levende lijven hebben gezien. Nu komt hij binnenkort, met enkele andere directeuren van kindertehuizen uit Hongarije, naar Nederland. Hij heeft gevraagd of we met hem af willen spreken om met ons nader kennis te maken en de situatie verder uit te leggen.
Dit willen we graag. We zijn erg benieuwd...
Als laatste willen we nogmaals stilstaan bij de onzekere gesteldheid van en rondom Enci.
Enci,
We weten dat je momenteel knokt voor je welzijn en misschien wel voor je leven. Wij hopen dat ze spoedig achterhalen wat er mis is met je en dat ze het dan ook snel op kunnen lossen, zodat je weer vrolijk en vrij in deze wereld kunt rond lopen. Verder zijn we blij om te horen dat je broers en zusjes je geregeld mogen komen opzoeken in het ziekenhuis.
Wij denken erg vaak aan je en wensen je alle sterkte en kracht toe, die je nodig zult hebben....
HEEL VEEL STERKTE EN KRACHT GEWENST!!!
Ter opfrissing, dit was het gastkindje dat afgelopen juli in eerste instantie bij ons zou komen logeren. Zij werd een week voor het afreizen naar Nederland ziek en kon zodoende niet bij ons komen.
Wij hebben, de laatste maanden, geprobeerd zoveel mogelijk op de hoogte te blijven van haar situatie. Gaat het goed, weten ze wat het is, kan ze met kerst alsnog komen samen met Alexandra....
Nou hebben we afgelopen week via de stichting vrienden van Hongarije te horen gekregen dat het helemaal niet goed gaat met Enci. Ze weten nog steeds niet wat het is. Het is dusdanig ernstig dat ze vanaf begin juli in het ziekenhuis ligt, vanaf dat moment aan de zonde-voeding is en voor 95% in coma gehouden wordt, omdat het zelf allemaal niet zo goed gaat.
Ze zijn continue met haar bezig, maar kunnen niet achterhalen wat ze precies heeft....
Toen we het bericht kregen waren we uiteraard erg geschokt. We wisten dat er nog wel enkele probleempjes waren, maar dat het zo slecht ging hadden we niet verwacht.
Omdat het nog niet helemaal goed ging met Enci, hadden wij besloten om elke week een kaartje naar haar te sturen om haar een hart onder de riem te steken. Dat is toch het minste wat we kunnen doen voor haar....
Dat kaartje sturen we dus ook op (tijdens onze vakantie wat vaker dan 1 keer per week). We waren er alleen een beetje bang voor dat ze de post misschien niet of veel te laat zou ontvangen. Wie moet er immers haar dat kaartje geven in het ziekenhuis (op 50 km afstand van haar broertjes en zusjes in het kindertehuis). In tussen weten we dat de kaartjes aankomen....
Nu kregen we dus via de stichting te horen hoe het met Enci gaat. De directeur, die de uitslagen en toestand van Enci had beschreven, wilde ons bedanken voor de kaartjes die we aan Enci sturen. Hij vindt het zo'n mooie gedachten, dat wij aan haar denken, terwijl we haar niet een in levende lijven hebben gezien. Nu komt hij binnenkort, met enkele andere directeuren van kindertehuizen uit Hongarije, naar Nederland. Hij heeft gevraagd of we met hem af willen spreken om met ons nader kennis te maken en de situatie verder uit te leggen.
Dit willen we graag. We zijn erg benieuwd...
Als laatste willen we nogmaals stilstaan bij de onzekere gesteldheid van en rondom Enci.
Enci,
We weten dat je momenteel knokt voor je welzijn en misschien wel voor je leven. Wij hopen dat ze spoedig achterhalen wat er mis is met je en dat ze het dan ook snel op kunnen lossen, zodat je weer vrolijk en vrij in deze wereld kunt rond lopen. Verder zijn we blij om te horen dat je broers en zusjes je geregeld mogen komen opzoeken in het ziekenhuis.
Wij denken erg vaak aan je en wensen je alle sterkte en kracht toe, die je nodig zult hebben....
HEEL VEEL STERKTE EN KRACHT GEWENST!!!
maandag 20 september 2010
Dossier onderweg naar Hongarije
Tijdens onze vakantie kregen we, per mail van de NAS, te horen dat ons rapport onderweg is naar Hongarije.
Joepie!
De contactpersoon voor de stichting is afgelopen week vertrokken naar Hongarije om ons rapport aan te gaan bieden bij de centrale autoriteiten aldaar.
Naar wij hebben begrepen gaat de contactpersoon er zelf langs en gaat ons "voorstellen". Dit houdt in dat ons dossier wordt besproken en hopelijk hierdoor meer (of sneller) aandacht krijgt bij de organisatie in Hongarije, die over adoptie gaat. De centrale autoriteiten moeten waarschijnlijk uit vele dossiers, van mogelijke adoptief ouders, een keuze maken...
Het persoonlijk "voorstellen" schijnt uniek te zijn. Meestal doen landen de dossiers per express-post versturen. Dit gaat in Nederland ook, bij meerdere organisaties of naar bepaalde landen toe, op deze wijze.
De NAS heeft een contactpersoon die vloeiend Hongaars en Nederlands spreekt en gaat het dossier dus toelichten. De cntactpersoon is een geroutineerd persoon, die hier veel ervaring mee heeft, heeft de NAS ons verteld.
We hopen (en hebben er vertrouwen in) uiteraard dat dit een positief effect zal hebben op het bemiddelen van/voor ons.
In ieder geval zijn we (met ons dossier) nu op weg naar de plaats van bestemming en kunnen we echt niets meer doen om het proces te helpen. Onze bemiddeling is vanaf het moment van dossier overdracht in handen van de Hongaarse autoriteiten.
Laat ze ons dossier alsjeblieft interessant vinden voor een spoedige bemiddeling...
De officiele datum van overdracht wordt ons nog doorgegeven door de NAS.
Tot zover een update...
Groeten,
Martijn
Joepie!
De contactpersoon voor de stichting is afgelopen week vertrokken naar Hongarije om ons rapport aan te gaan bieden bij de centrale autoriteiten aldaar.
Naar wij hebben begrepen gaat de contactpersoon er zelf langs en gaat ons "voorstellen". Dit houdt in dat ons dossier wordt besproken en hopelijk hierdoor meer (of sneller) aandacht krijgt bij de organisatie in Hongarije, die over adoptie gaat. De centrale autoriteiten moeten waarschijnlijk uit vele dossiers, van mogelijke adoptief ouders, een keuze maken...
Het persoonlijk "voorstellen" schijnt uniek te zijn. Meestal doen landen de dossiers per express-post versturen. Dit gaat in Nederland ook, bij meerdere organisaties of naar bepaalde landen toe, op deze wijze.
De NAS heeft een contactpersoon die vloeiend Hongaars en Nederlands spreekt en gaat het dossier dus toelichten. De cntactpersoon is een geroutineerd persoon, die hier veel ervaring mee heeft, heeft de NAS ons verteld.
We hopen (en hebben er vertrouwen in) uiteraard dat dit een positief effect zal hebben op het bemiddelen van/voor ons.
In ieder geval zijn we (met ons dossier) nu op weg naar de plaats van bestemming en kunnen we echt niets meer doen om het proces te helpen. Onze bemiddeling is vanaf het moment van dossier overdracht in handen van de Hongaarse autoriteiten.
Laat ze ons dossier alsjeblieft interessant vinden voor een spoedige bemiddeling...
De officiele datum van overdracht wordt ons nog doorgegeven door de NAS.
Tot zover een update...
Groeten,
Martijn
zondag 19 september 2010
Back home
Na een terugreis verdeeld over 2 dagen, zijn we vanavond weer thuis gekomen van onze vakantie. Het was een erg leuke vakantie.
We hebben veel gezien en gedaan van mooie steden bezoeken(Wenen, Budapest, Eger, Bratislava en Nurnberg) tot emotionele ontmoetingen/momenten (zoals eerder beschreven)
We hebben na Bickse (zie vorige bericht) in Boedapest een super leuke tijd gehad. Het was echt geweldig! Van een optreden op de lokale Boedapestse tv, tijdens het jaarlijkse wijnfestival tot een geweldig hotel en alles wat er daar gebeurd is. Die stad is zo mooi, gezellig en voor ons een openbaring. Ik wil deze stad aan iedereen aanraden....
Zondagmiddag naar Eger (de wijnstreek van Hongarije) gereden. Hier zijn we 5 dagen geweest. Het weer was lekker, het sauna complex was relaxed, het eten in het hotel was iets minder, maar de omgeving (de bukk-vallei, onze lieve vrouwen vallei, Eger centrum) was daar in tegen weer schitterend...
Ook hier hebben we ons wederom weer goed vermaakt.
Op donderdag zijn we naar Bratislava gegaan. Een klein stadje, maar zo mooi en egzellig. Ook dit was weer een aanrader voor iedereen...
Leuke centrum, modieus en echt een "West-Europese" stad. (Ze hebben zelfs de Euro...hihi)
Zaterdag zijn we naar Nurnberg gereden. Dit was eigenlijk een tussenstop, maar ook hier waren we weer verrast door de mooie gebouwen en ambiance (ambiance, ambiance in het kot...)
Ook nog even de speciale groeten voor Jochen. Het was leuk om je te leren kennen en veel succes met je zaken in Zwitserland! (Nog zat geworden of een mooie dame aan de haak geslagen?)
En zondag zijn we na de middag in de auto gestapt richting ons huis en om half 6 waren we veilig thuis.
Ook dat geeft weer een fijn gevoel.
Een vervelend en enigzins schokkend bericht tijdens onze vakantie:
* Met Eniko (ons eerste gastkindje) gaat het erg slecht. Ze ligt nog altijd in het ziekenhuis van Debrecen;
Nog even een paar leuke kanttekeningen om af te sluiten:
* We zijn afgelopen donderdag nog even in Bicske geweest en hebben daar een tas met gebakjes afgegeven voor de afdeling van Alexandra;
* Misschien hebben we binnenkort nog wel een ander, onverwacht nieuwtje te melden over ons gestkindjes-project...
* Ons dossier is sinds afgelopen woensdag op weg naar Hongarije en wordt spoedig afgegeven aan de Centrale autoriteiten in Hongarije. We krijgen nog te horen wanneer precies....
We hebben weer een super vakantie gehad en Hongarije (om de eerste ontdekkingen over het land te doen) waar we voor gingen hebben interesante ideeën, gedachten, ontmoetingen en belevenissen opgeleverd. Weer een goed punt voor onze adoptie aspiraties...
Groeten,
Martijn
We hebben veel gezien en gedaan van mooie steden bezoeken(Wenen, Budapest, Eger, Bratislava en Nurnberg) tot emotionele ontmoetingen/momenten (zoals eerder beschreven)
We hebben na Bickse (zie vorige bericht) in Boedapest een super leuke tijd gehad. Het was echt geweldig! Van een optreden op de lokale Boedapestse tv, tijdens het jaarlijkse wijnfestival tot een geweldig hotel en alles wat er daar gebeurd is. Die stad is zo mooi, gezellig en voor ons een openbaring. Ik wil deze stad aan iedereen aanraden....
Zondagmiddag naar Eger (de wijnstreek van Hongarije) gereden. Hier zijn we 5 dagen geweest. Het weer was lekker, het sauna complex was relaxed, het eten in het hotel was iets minder, maar de omgeving (de bukk-vallei, onze lieve vrouwen vallei, Eger centrum) was daar in tegen weer schitterend...
Ook hier hebben we ons wederom weer goed vermaakt.
Op donderdag zijn we naar Bratislava gegaan. Een klein stadje, maar zo mooi en egzellig. Ook dit was weer een aanrader voor iedereen...
Leuke centrum, modieus en echt een "West-Europese" stad. (Ze hebben zelfs de Euro...hihi)
Zaterdag zijn we naar Nurnberg gereden. Dit was eigenlijk een tussenstop, maar ook hier waren we weer verrast door de mooie gebouwen en ambiance (ambiance, ambiance in het kot...)
Ook nog even de speciale groeten voor Jochen. Het was leuk om je te leren kennen en veel succes met je zaken in Zwitserland! (Nog zat geworden of een mooie dame aan de haak geslagen?)
En zondag zijn we na de middag in de auto gestapt richting ons huis en om half 6 waren we veilig thuis.
Ook dat geeft weer een fijn gevoel.
Een vervelend en enigzins schokkend bericht tijdens onze vakantie:
* Met Eniko (ons eerste gastkindje) gaat het erg slecht. Ze ligt nog altijd in het ziekenhuis van Debrecen;
Nog even een paar leuke kanttekeningen om af te sluiten:
* We zijn afgelopen donderdag nog even in Bicske geweest en hebben daar een tas met gebakjes afgegeven voor de afdeling van Alexandra;
* Misschien hebben we binnenkort nog wel een ander, onverwacht nieuwtje te melden over ons gestkindjes-project...
* Ons dossier is sinds afgelopen woensdag op weg naar Hongarije en wordt spoedig afgegeven aan de Centrale autoriteiten in Hongarije. We krijgen nog te horen wanneer precies....
We hebben weer een super vakantie gehad en Hongarije (om de eerste ontdekkingen over het land te doen) waar we voor gingen hebben interesante ideeën, gedachten, ontmoetingen en belevenissen opgeleverd. Weer een goed punt voor onze adoptie aspiraties...
Groeten,
Martijn
vrijdag 10 september 2010
Hongarije here we are...
Afgelopen dinsdag zijn we vertrokken richting Hongarije.
Na een overnachting in Duitsland en 2 overnachtingen in Wenen (mooie stad!), zijn we vandaag de grens van Oostenrijk naar Hongarije overgestoken.....
Onze eerste keer!
En zoals iedereen weet, is alles wat nieuw is spannend. (Eerste keer lopen, eertse keer fietsen, eerste keer naar school, etc....)
Zo ook onze eerste keer Hongarije, het land waar onze toekomstige kindjes vandaan zullen komen. Ennnn het land waar Alexandra woont. (Ons gastkindje)
Eénmaal de grens overgestoken kan ik zeggen dat Hongarije behoorlijk veel op Nederland lijkt qua kleuren en landschap. Ons eertse doel in Hongarije was Bicske, waar het kindertehuis van Alexandra staat. Hier gingen we de bij elkaar verzamelde spullen heen brengen en uiteraard een bezoek brengen aan Alexandra.
We werden hartelijk ontvangen door Herr Direktor. Een enorm vriendelijke man. Hij was samen met de psycholoog. Deze mannen spraken beiden (gebrekkig) Duits. Na hier over en weer wat vriendelijkheden te hebben uitgewisseld, kregen we een rondleiding door het tehuis. (Zeg maar gerust Kasteel!)
Na alles gezien te hebben, zijn we de sportspullen gaan uitpakken en verdelen.
Aan het einde van de middag was Szandy (Alexandra) helemaal klaar om ons te kunnen zien. (school,etc.)
Toen we binnen kwamen zagen we een meisje die sprekend op Alexandra leek en had ook het door ons gegeven trainingsvest aan. Marjon zei Alex....., en slikte haar woorden in. Ooh nee, dit moest Betty zijn. Ze lijkt sprekend op Alexandra. En tenslotte wordt alles wat mooi is gedeeld onder de zussen. Goed teken!
Alexandra liet alles een beetje op zich afkomen. Volgens mij vond ze het wel heel leuk dat we er waren. Ze lieten ons de woon/speelkamer zien. De slaapvertrekken en de keuken. Op een gegeven moment wilde de afdelingsleider even apart gaan zitten met Alexandra en ons. Alexandra vond dit echter niet zo'n goed idee.
Dat is precies zoals we haar kennen. Ze staat niet graag alleen in de belangstelling. We hebben uiteindelijk best leuk met haar gepraat.
Vooral Marjon, zij is met Alex naar de auto gelopen om wat spullen te pakken en toen was ze gewoon zichzelf. Uiteindelijk hebben we besloten haar niet mee te nemen naar Budapest voor het weekend. We kregen de indruk dat ze niet op haar gemak was bij het idee weg te moeten uit het tehuis.
Uiteraard vonden we dit jammer. We hadden graag ons 5 jarig huwelijk samen met ons vakantiekindje gevierd, maar het gaat uiteindelijk om haar belang en door de taalbarriere kwamen we daar niet uit.
We hopen dat ze toch graag komt met de kerst, maar dat duurt nog even.
Tot de volgende update...
Szia
Marjon & Martijn
Na een overnachting in Duitsland en 2 overnachtingen in Wenen (mooie stad!), zijn we vandaag de grens van Oostenrijk naar Hongarije overgestoken.....
Onze eerste keer!
En zoals iedereen weet, is alles wat nieuw is spannend. (Eerste keer lopen, eertse keer fietsen, eerste keer naar school, etc....)
Zo ook onze eerste keer Hongarije, het land waar onze toekomstige kindjes vandaan zullen komen. Ennnn het land waar Alexandra woont. (Ons gastkindje)
Eénmaal de grens overgestoken kan ik zeggen dat Hongarije behoorlijk veel op Nederland lijkt qua kleuren en landschap. Ons eertse doel in Hongarije was Bicske, waar het kindertehuis van Alexandra staat. Hier gingen we de bij elkaar verzamelde spullen heen brengen en uiteraard een bezoek brengen aan Alexandra.
We werden hartelijk ontvangen door Herr Direktor. Een enorm vriendelijke man. Hij was samen met de psycholoog. Deze mannen spraken beiden (gebrekkig) Duits. Na hier over en weer wat vriendelijkheden te hebben uitgewisseld, kregen we een rondleiding door het tehuis. (Zeg maar gerust Kasteel!)
Na alles gezien te hebben, zijn we de sportspullen gaan uitpakken en verdelen.
Aan het einde van de middag was Szandy (Alexandra) helemaal klaar om ons te kunnen zien. (school,etc.)
Toen we binnen kwamen zagen we een meisje die sprekend op Alexandra leek en had ook het door ons gegeven trainingsvest aan. Marjon zei Alex....., en slikte haar woorden in. Ooh nee, dit moest Betty zijn. Ze lijkt sprekend op Alexandra. En tenslotte wordt alles wat mooi is gedeeld onder de zussen. Goed teken!
Alexandra liet alles een beetje op zich afkomen. Volgens mij vond ze het wel heel leuk dat we er waren. Ze lieten ons de woon/speelkamer zien. De slaapvertrekken en de keuken. Op een gegeven moment wilde de afdelingsleider even apart gaan zitten met Alexandra en ons. Alexandra vond dit echter niet zo'n goed idee.
Dat is precies zoals we haar kennen. Ze staat niet graag alleen in de belangstelling. We hebben uiteindelijk best leuk met haar gepraat.
Vooral Marjon, zij is met Alex naar de auto gelopen om wat spullen te pakken en toen was ze gewoon zichzelf. Uiteindelijk hebben we besloten haar niet mee te nemen naar Budapest voor het weekend. We kregen de indruk dat ze niet op haar gemak was bij het idee weg te moeten uit het tehuis.
Uiteraard vonden we dit jammer. We hadden graag ons 5 jarig huwelijk samen met ons vakantiekindje gevierd, maar het gaat uiteindelijk om haar belang en door de taalbarriere kwamen we daar niet uit.
We hopen dat ze toch graag komt met de kerst, maar dat duurt nog even.
Tot de volgende update...
Szia
Marjon & Martijn
maandag 6 september 2010
Hongarije here we come...
Morgenmiddag gaat het dan gebeuren. Wij gaan voor het eerst naar Hongarije.
Neeeee, niet om onze toekomstige kindjes te bezoeken of om ons adoptie-proces verder te versnellen (dit zijn 2 vragen die we geregeld hebben gehoord de laatste dagen). Dat is helaas allemaal (nog) niet mogelijk.
Marjon en ik vinden dat we ons moeten gaan verdiepen in het land waar, naar alle waarschijnlijk, onze toekomstige kinderen vandaan komen. We hebben tijdens het bezoek van Alexandra, deze zomer, wel ontdekt dat Hongarije anders is dan Nederlnad en Hongaren anders denken dan wij Nederlanders doen. Dit is opzich logisch, maar voor ons wel een teken dat we ons hier meer in moeten gaan verdiepen. We willen zoveel mogelijk van het land te weten komen, om eventueel aan onze kinderen te kunnen vertellen. Daarnaast hopen we kennis te kunnen maken met de Hongaarse gedachten en mentaliteit. Hoe denken ze, wat houdt hen bezig, hoe zien zij Europa, etc,etc. Wij denken dat dit een extra hulpmiddel voor ons zou kunnen zijn, bij de opvoeding van onze adoptie kinderen uit Hongarije.
We hebben niet de illusie dat we tijdens deze 2 weken alle vragen beantwoord krijgen, maar het is een begin van onze (hopelijk) laatste fase binnen het adoptieproces.
De "zoektocht" in Hongarije en naar de Hongaren gaat dus morgen starten.
Naast de "zoektocht" zien we het uiteraard ook als een welverdiende vakantie en zullen we er ook alles aan doen om het een plezierige vakantie te laten zijn.
Hiervoor hoeven we niet zoveel moeite te doen, denk ik....
Groeten,
Martijn
Neeeee, niet om onze toekomstige kindjes te bezoeken of om ons adoptie-proces verder te versnellen (dit zijn 2 vragen die we geregeld hebben gehoord de laatste dagen). Dat is helaas allemaal (nog) niet mogelijk.
Marjon en ik vinden dat we ons moeten gaan verdiepen in het land waar, naar alle waarschijnlijk, onze toekomstige kinderen vandaan komen. We hebben tijdens het bezoek van Alexandra, deze zomer, wel ontdekt dat Hongarije anders is dan Nederlnad en Hongaren anders denken dan wij Nederlanders doen. Dit is opzich logisch, maar voor ons wel een teken dat we ons hier meer in moeten gaan verdiepen. We willen zoveel mogelijk van het land te weten komen, om eventueel aan onze kinderen te kunnen vertellen. Daarnaast hopen we kennis te kunnen maken met de Hongaarse gedachten en mentaliteit. Hoe denken ze, wat houdt hen bezig, hoe zien zij Europa, etc,etc. Wij denken dat dit een extra hulpmiddel voor ons zou kunnen zijn, bij de opvoeding van onze adoptie kinderen uit Hongarije.
We hebben niet de illusie dat we tijdens deze 2 weken alle vragen beantwoord krijgen, maar het is een begin van onze (hopelijk) laatste fase binnen het adoptieproces.
De "zoektocht" in Hongarije en naar de Hongaren gaat dus morgen starten.
Naast de "zoektocht" zien we het uiteraard ook als een welverdiende vakantie en zullen we er ook alles aan doen om het een plezierige vakantie te laten zijn.
Hiervoor hoeven we niet zoveel moeite te doen, denk ik....
Groeten,
Martijn