Vanavond belde Stichting Hongarije of wij ipv Eniko een ander kindje een leuke vakantie willen bieden. Uiteraard willen we dat. Heel waarschijnlijk komt er nu een jongetje genaamd Dani. Hij is 8 jaar oud en wil heeeel graag naar Nederland op vakantie, want zijn zus is al vaker geweest.
Eniko heeft ´iets´ aan haar evenwichtsorgaan. Maar wat precies is niet duidelijk. Daardoor ligt ze nog steeds in het ziekenhuis en wordt ze flink onderzocht. We vinden het echt heel sneu voor haar en hebben dan ook aangeboden dat zij een andere keer welkom is, misschien met Kerst.
Eind van deze week horen we of het kindertehuis het paspoort voor Dani nog rond krijgt en of we dus inderdaad een vakantiekindje krijgen deze zomer.
Groetjes Marjon
In mama´s buik kan je niet groeien Maar wel in ons hart Daarom wachten wij geduldig Tot de grote dag
Pagina's
▼
maandag 28 juni 2010
zondag 27 juni 2010
Gegevens Hongariije
Hier enkele gegevens over het land Hongarije.
Hongarije is circa 2 x zo groot als Nederland en grenst aan 7 andere landen. De bekendste rivier van het land is de Donau en het grootste binnenmeer van Zuidoost Europa, het balatonmeer, bevind zich hier ook. Ze hebben 9.905.596 inwoners. De hoofdstad is Budapest. In Budapest woont bijna 20% van de totale Hongaarse bevolking. De levensverwachting voor mannen is 68,6 jaar, dat is 7 jaar minder dan het EU gemiddelde. Voor vrouwen is de levensverwachting van 76,9 jaar de laagste binnen de EU. Hongarije heeft een gematigd landklimaat.
Het Hongaars (magyar) is de enige officiële taal van Hongarije. Het is een Finoegrische taal, die geen enkele verwantschap heeft met de naburige talen. Het heeft iets weg van de Scandinavische talen.
Tot zover de algemene info over Hongarije,
Hongarije is circa 2 x zo groot als Nederland en grenst aan 7 andere landen. De bekendste rivier van het land is de Donau en het grootste binnenmeer van Zuidoost Europa, het balatonmeer, bevind zich hier ook. Ze hebben 9.905.596 inwoners. De hoofdstad is Budapest. In Budapest woont bijna 20% van de totale Hongaarse bevolking. De levensverwachting voor mannen is 68,6 jaar, dat is 7 jaar minder dan het EU gemiddelde. Voor vrouwen is de levensverwachting van 76,9 jaar de laagste binnen de EU. Hongarije heeft een gematigd landklimaat.
Het Hongaars (magyar) is de enige officiële taal van Hongarije. Het is een Finoegrische taal, die geen enkele verwantschap heeft met de naburige talen. Het heeft iets weg van de Scandinavische talen.
Tot zover de algemene info over Hongarije,
Hongarije is definitief!
Hallo Iedereen,
We hebben afgelopen vrijdag dus besloten en de keuze defintief gemaakt om voor Hongarije als adoptieland te kiezen.
Dit houdt in dat we tijdens het intake gesprek hebben aangegeven voor Hongarije te gaan. Onze stukken worden nu in het Hongaars vertaald en daarna opgestuurd naar Budapest. (hoofdstad Hongarije)
Dit is een belangrijke keuze binnen het adoptieproces, want je mag maar voor 1 land (tegelijk) gaan. Is je hele dossier naar het gekozen land gestuurd, dan is het door allerlei zaken (bureaucratie en kosten) erg ingewikkeld om nog te switchen naar een ander land.
Onze keuze voor Hongarije is mede tot stand gekomen, doordat we het liefst 3 of 4 kinderen tegelijk willen adopteren en dit een (iets) ingewikkelder proces (in Nederland) is, dan 1 kindje adopteren. Als je meer dan 1 kindje wilt adopteren worden het aantal landen waaruit je kunt kiezen beperkter. Daarnaast moet je een apart traject afleggen bij de raad van de kinderbescherming. Dit hebben we dus gedaan.
Voorbeelden van landen waar meer dan 1 kindje tegelijk vandaan kunnen komen zijn,
Hongarije, Bulgarije, Congo, Bolivia, Polen, Colombia en Haiti.
Onze eerste keuzes waren Haiti, Bolivia of Colombia. Echter zijn de drie genoemde landen op dit moment, door een eigen problematiek, niet open voor Nederlandse adoptie. Wij wisten toen nog niet dat Hongarije en Bulgarije tot de mogelijkheden behoorde. Polen heeft ook nog even door ons hoofd gespeeld. Echter is Polen afgevallen. Dit heeft o.a. te maken met het feit dat uit Polen veel FAS kindjes komen en 85% van die kinderen op latere leeftijd niet zelfstandig kunnen wonen. Dit is, de cijfers kennende, voor ons geen optie.
Aan Hongarije hadden we zelf niet eerder gedacht. Puur en alleen omdat we niet wisten dat daar triblings (3 of meer kinderen) vandaan kwamen.
Na dit gehoord te hebben, zijn we ons gaan verdiepen in het land en hun adoptie-proces. Ik moet zeggen de wijze waarop Hongarije met adoptie omgaat is, naar mijn mening, geweldig. Ze stellen, uiteraard, het belang van het kind voorop, maar ook de toekomstige adoptie ouders worden goed bij het proces betrokken. Dit waren we nog niet eerder bij een ander land tegen gekomen. Al vonden we dat Polen ook een goed adoptieproces heeft.
Ook de NAS vond de keuze voor Hongarije, in onze situatie, een goede keuze.
Kortom Hongarije is onze keuze en we gaan er helemaal voor!
Groetjes,
Martijn
We hebben afgelopen vrijdag dus besloten en de keuze defintief gemaakt om voor Hongarije als adoptieland te kiezen.
Dit houdt in dat we tijdens het intake gesprek hebben aangegeven voor Hongarije te gaan. Onze stukken worden nu in het Hongaars vertaald en daarna opgestuurd naar Budapest. (hoofdstad Hongarije)
Dit is een belangrijke keuze binnen het adoptieproces, want je mag maar voor 1 land (tegelijk) gaan. Is je hele dossier naar het gekozen land gestuurd, dan is het door allerlei zaken (bureaucratie en kosten) erg ingewikkeld om nog te switchen naar een ander land.
Onze keuze voor Hongarije is mede tot stand gekomen, doordat we het liefst 3 of 4 kinderen tegelijk willen adopteren en dit een (iets) ingewikkelder proces (in Nederland) is, dan 1 kindje adopteren. Als je meer dan 1 kindje wilt adopteren worden het aantal landen waaruit je kunt kiezen beperkter. Daarnaast moet je een apart traject afleggen bij de raad van de kinderbescherming. Dit hebben we dus gedaan.
Voorbeelden van landen waar meer dan 1 kindje tegelijk vandaan kunnen komen zijn,
Hongarije, Bulgarije, Congo, Bolivia, Polen, Colombia en Haiti.
Onze eerste keuzes waren Haiti, Bolivia of Colombia. Echter zijn de drie genoemde landen op dit moment, door een eigen problematiek, niet open voor Nederlandse adoptie. Wij wisten toen nog niet dat Hongarije en Bulgarije tot de mogelijkheden behoorde. Polen heeft ook nog even door ons hoofd gespeeld. Echter is Polen afgevallen. Dit heeft o.a. te maken met het feit dat uit Polen veel FAS kindjes komen en 85% van die kinderen op latere leeftijd niet zelfstandig kunnen wonen. Dit is, de cijfers kennende, voor ons geen optie.
Aan Hongarije hadden we zelf niet eerder gedacht. Puur en alleen omdat we niet wisten dat daar triblings (3 of meer kinderen) vandaan kwamen.
Na dit gehoord te hebben, zijn we ons gaan verdiepen in het land en hun adoptie-proces. Ik moet zeggen de wijze waarop Hongarije met adoptie omgaat is, naar mijn mening, geweldig. Ze stellen, uiteraard, het belang van het kind voorop, maar ook de toekomstige adoptie ouders worden goed bij het proces betrokken. Dit waren we nog niet eerder bij een ander land tegen gekomen. Al vonden we dat Polen ook een goed adoptieproces heeft.
Ook de NAS vond de keuze voor Hongarije, in onze situatie, een goede keuze.
Kortom Hongarije is onze keuze en we gaan er helemaal voor!
Groetjes,
Martijn
Mijn eerste stukje voor deze pagina
Nu het ´echte´ wachten begonnen in op een voorstel wil ik zo af en toe ook een stukje schrijven.
Als reactie op Marjon haar stukje wil ik ook even reageren.
Uiteraard waren we heel blij over het fijne gesprek met Hildie van de NAS in Oudewater bij Gouda (BTW. wat een gezellig plaatsje).
Het was een leuk, informeel intake gesprek. Ik heb het gevoel dat we een goede keus hebben gemaakt voor de NAS, als bemiddelaar voor ons bij het vervolg van het adoptieproces (met name in het buitenland).
Ze komen vriendelijk, oprecht over en ze geven het gevoel verstand van zaken te hebben. Dit lijkt logisch, maar gezien eerdere contacten met andere `bemiddelaars`/stichtingen was dat gevoel er niet altijd. Kortom een positief goed gevoel bij de NAS, fijn!
Op de terugweg naar het warme, mooie zuiden kregen we te horen dat Eniko (ons Hongaars vakantie-kindje) opgenomen was in het ziekenhuis en voorlopig niet weg mag en al zeker niet mag reizen. Dit was een hele grote domper voor mij/ons. Ik had me er enorm op verheugd om leuke dingen te gaan doen. Erg jammer en heeeeeel vervelend voor Eniko zelf! Ik hoop dat ze spoedig zal genezen en dat ze misschien op een later tijdstip kan komen...
Nog een kleine leuke anekdote...
Momenteel zijn Emiel, Solange en hun 3 kinderen bij ons aan het logeren tijdens hun vakantie/trektocht door Nederland. (gezellig)
Hun 2 oudste kindjes, Jillian en Collin, wilden heel graag de winkel zien, dus wij namen ze mee naar de winkel voor een rondleiding.
verschillende medewerkers wisten dat wij ´s morgens naar de NAS moesten voor een nieuwe stap in ons proces. Toen we door de winkel liepen, zagen we heel veel blikken richting onze kant. Eén medwerker kwam naar Marjon toe en zei, `wat een leuke adoptiekindjes en wat praten ze al goed Nederlands voor buitenlandse kindjes....`(voor de duidelijkheid Jill en Collin hebben een koffiemelk bruine huidskleur, JALOERS!)
Jill en Collin hadden van mij een totempaal met daarop alle juichbandjes gekregen. Collin liep hiermee door de winkel. Een klein, jong PLUS-klantje zag dit en zei tegen haar moeder, ´die jongen heeft alle juichbandjes´. waarop moeder reageert, `ja die jongen heeft geluk, dat is het (ja je leest het goed) NIEUWE zoontje van de baas...`
Uiteraard moest ik lachen, maar het leeft dus wel....
Tot zover mijn eerste belevenis.
Via deze weg wil ik Eniko (Enci) heel veel beterschap en sterkte toewensen en zeggen dat ik aan haar denk!
Ook wil ik alle medewerkers en klanten bedanken voor de (onbewust) leuke, spontane reacties op onze gasten Jill en Collin, die gezien werden als onze adoptiekinderen....
Maar helaas moeten we op onze kindjes nog even wachten.
groetjes,
Martijn
Als reactie op Marjon haar stukje wil ik ook even reageren.
Uiteraard waren we heel blij over het fijne gesprek met Hildie van de NAS in Oudewater bij Gouda (BTW. wat een gezellig plaatsje).
Het was een leuk, informeel intake gesprek. Ik heb het gevoel dat we een goede keus hebben gemaakt voor de NAS, als bemiddelaar voor ons bij het vervolg van het adoptieproces (met name in het buitenland).
Ze komen vriendelijk, oprecht over en ze geven het gevoel verstand van zaken te hebben. Dit lijkt logisch, maar gezien eerdere contacten met andere `bemiddelaars`/stichtingen was dat gevoel er niet altijd. Kortom een positief goed gevoel bij de NAS, fijn!
Op de terugweg naar het warme, mooie zuiden kregen we te horen dat Eniko (ons Hongaars vakantie-kindje) opgenomen was in het ziekenhuis en voorlopig niet weg mag en al zeker niet mag reizen. Dit was een hele grote domper voor mij/ons. Ik had me er enorm op verheugd om leuke dingen te gaan doen. Erg jammer en heeeeeel vervelend voor Eniko zelf! Ik hoop dat ze spoedig zal genezen en dat ze misschien op een later tijdstip kan komen...
Nog een kleine leuke anekdote...
Momenteel zijn Emiel, Solange en hun 3 kinderen bij ons aan het logeren tijdens hun vakantie/trektocht door Nederland. (gezellig)
Hun 2 oudste kindjes, Jillian en Collin, wilden heel graag de winkel zien, dus wij namen ze mee naar de winkel voor een rondleiding.
verschillende medewerkers wisten dat wij ´s morgens naar de NAS moesten voor een nieuwe stap in ons proces. Toen we door de winkel liepen, zagen we heel veel blikken richting onze kant. Eén medwerker kwam naar Marjon toe en zei, `wat een leuke adoptiekindjes en wat praten ze al goed Nederlands voor buitenlandse kindjes....`(voor de duidelijkheid Jill en Collin hebben een koffiemelk bruine huidskleur, JALOERS!)
Jill en Collin hadden van mij een totempaal met daarop alle juichbandjes gekregen. Collin liep hiermee door de winkel. Een klein, jong PLUS-klantje zag dit en zei tegen haar moeder, ´die jongen heeft alle juichbandjes´. waarop moeder reageert, `ja die jongen heeft geluk, dat is het (ja je leest het goed) NIEUWE zoontje van de baas...`
Uiteraard moest ik lachen, maar het leeft dus wel....
Tot zover mijn eerste belevenis.
Via deze weg wil ik Eniko (Enci) heel veel beterschap en sterkte toewensen en zeggen dat ik aan haar denk!
Ook wil ik alle medewerkers en klanten bedanken voor de (onbewust) leuke, spontane reacties op onze gasten Jill en Collin, die gezien werden als onze adoptiekinderen....
Maar helaas moeten we op onze kindjes nog even wachten.
groetjes,
Martijn
zaterdag 26 juni 2010
Goed en slecht nieuws
Het goede nieuws is dat we gisteren bij NAS zijn geweest voor een intake. Onze stukken kunnen we deze zomer bij elkaar verzamelen en gaan laten vertalen. Dan kunnen ze in September in Hongarije liggen en dat begint het echte wachten. In Hongarije werken ze niet met wachtlijsten, maar kijken ze naar welk gezin het beste matched bij de kinderen. Dit beoordelen ze op leeftijden, wensen en grenzen en achtergrond van de kinderen. Wij hebben aangegeven open te staan voor 2 t/m 4 kinderen in de leeftijd 0 tot 9. Ook SN is bij ons bespreekbaar. We zijn heel benieuwd hoe lang het zal gaan duren voor de kinderen bij ons zullen zijn. In ieder geval zijn onze kindjes al geboren en wonen ze ergens in Hongarije. Ik hoop dat ze het redelijk goed hebben of weten dat er mensen zijn die op ze wachtem. Het is wel echt spannend.
de meeste kindjes in Hongarije gaan naar Italie en Frankrijk. Omdat ze daar kinderen tot een jaar of 15 nog aannemen en de regering van die landen geen leeftijdsgrenzen aangeeft. In Nederland mag je alleen kinderen t/m 6 jaar adopteren een ouder kindje mag alleen als er minimaal 1 kindje van onder de 6 bij zit. Heel anders dus en voor Hongarije een - punt omdat daar toch veelal oudere kinderen vandaan komen.
Het slechte nieuws is dat Eniko in het ziekenhuis is opgenomen. We weten niet wat ze heeft en hoe ernstig het is. Wel weten we dat ze de komende weken niet mag reizen. Echt heel jammer. Ik was er best sneu van. We hadden haar kamertje al opgevrolijkt met wat leuke roze/groene spulletjes. En waren al zo gewend aan haar foto en verhaal. Maar we hopen te horen hoe het met haar gaat en wie weet komt ze een andere keer.
Groetjes
de meeste kindjes in Hongarije gaan naar Italie en Frankrijk. Omdat ze daar kinderen tot een jaar of 15 nog aannemen en de regering van die landen geen leeftijdsgrenzen aangeeft. In Nederland mag je alleen kinderen t/m 6 jaar adopteren een ouder kindje mag alleen als er minimaal 1 kindje van onder de 6 bij zit. Heel anders dus en voor Hongarije een - punt omdat daar toch veelal oudere kinderen vandaan komen.
Het slechte nieuws is dat Eniko in het ziekenhuis is opgenomen. We weten niet wat ze heeft en hoe ernstig het is. Wel weten we dat ze de komende weken niet mag reizen. Echt heel jammer. Ik was er best sneu van. We hadden haar kamertje al opgevrolijkt met wat leuke roze/groene spulletjes. En waren al zo gewend aan haar foto en verhaal. Maar we hopen te horen hoe het met haar gaat en wie weet komt ze een andere keer.
Groetjes
donderdag 10 juni 2010
Eniko komt logeren
Deze zomer krijgen we een pleegdochter van 11 te logeren uit Hongarije. Ze heet Eniko en ik houdt jullie op de hoogte van onze belevenissen.
woensdag 9 juni 2010
NAS HEEFT GEBELD VOOR INTAKE
We werden vanochtend door de NAS gebeld om een afspraak te maken voor een intake. Ze gaan dan met ons doornemen wat de mogelijkheden zijn en wat onze wensen zijn. Ik ben heel benieuwd hoe zo'n intake precies gaat. Ze vroegen of we nog steeds een voorkeur hadden voor Hongarije. De wachtlijst is namelijk nog steeds open en dat zou kunnen betekenen dat we nog deze zomer onze papieren in orde mogen maken om naar Hongarije te sturen. Dus dat is heel goed nieuws!!
Marjon en Martijn
Marjon en Martijn