Op 2 december vlogen wij (lees Martijn, ik en kids) terug naar Hongarije. Ik vond het spannender dan de kinderen. Ik maakte me druk over of ze het wel zouden begrijpen, zouden ze bang zijn, zouden ze Hongarije herkennen en wat zouden ze daarvan vinden. Het spookte allemaal door mijn hoofd.
We hadden vooraf duidelijk verteld dat we naar Hongarije gingen om Nagy Krisztina op te halen. Iedereen in ons gezin was het erover heen dat we haar heel graag in ons gezin wilden opnemen en nu was het zover om haar op te halen.
De kids vonden het vliegveld in Eindhoven, super. Het vliegtuig nog beter en de vlucht te gek. Eenmaal geland in Budapest keken de kinderen hun ogen uit. Papa en Márk gingen samen de huurauto halen en de meiden bleven wachten bij de bagage. Al snel waren ze terug en vertokken we richting het Ramada hotel, waar we in de zomer ook een week hebben gelogeerd.
Márk herkende Budapest en wist te vertellen waar we van de zomer waren geweest. Ik bespeurde alleen maar trots, blijdschap en enthousiasme en geen angst. Gelukkig maar! Langzaam aan kon ik me ook gaan ontspannen.
Aangekomen bij het hotel, trokken we allemaal onze zwemkleding aan. Helaas kwam mama tot de conclusie dat ze Rami haar zwembroek in de tas had gedaan ipv die van mama. Dus heb ik me in maatje 134 gepropt. Lang leve de stretch.
Iedereen heeft zich volop uitgeleefd in het zwemparadijs vol glijbanen.
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt, vertrokken we rond 10.00 uur richting Bicske. Daar is het tehuis van Nagy Krisztina.
Bij aankomst werden we warm ontvangen en onze kids herkenden het meteen van de vorige keer en zochten meteen naar de ezel.
Krisztina was in de sportzaal en dus gingen we daar samen met Directeur Dhr Janos naar toe. Hier zagen we onze grote "dochter" weer. Wat een heerlijk weerzien. Onze kinderen waren helemaal blij en uitgelaten.
Na een uitgesprek met de begeleider en directeur, gingen we alle spullen van Krisztina halen. 5 Grote tassen pffff. Alles ging mee in de auto en na veel tranen, knuffels en zwaaien togen we richting vliegveld.
Helaas was het vliegtuig vertraagd, maar uiteindelijk vlogen we terug naar Nederland met z'n 7-en voorgoed!
Nu zijn we al 3 weken thuis en het gaat heel erg goed!
Verder hebben we onze 1e Sinterklaas gevierd
Heeft Márk een bedanktbrief verzonden naar de Sint
Is Kriszti een blije prinses
Is Regi dolgelukkig met haar surprise
En Rami vindt zwarte piet heel lief.
Nu is het alweer bijna kerst, wat vliegt de tijd.
Hieronder wat leuke foto's van ons:
 |
| De oma's zwaaien ons uit op Eindhoven airport |
 |
| Mama en Rami |
 |
| Papa en Márk |
 |
| Spannend die vliegtuigen zijn echt groot |
 |
| Papa is mijn held ik laat hem niet los |
 |
| Krisztina met vriendinnen |
 |
| Krisztina en directeur Dhr Janos |
 |
| Weet je wel hoe koud het is in Hongarije, heb ik geen last van |
 |
| Lekkerrrrrrrrrrrrrrr |
 |
| Compleet! |
 |
| Kijk eens wat ik van Sinterklaas heb: Amika! |
 |
| Wat zou het zijn....? |
 |
| Ik ben een prinses |
