Leren fietsen...

bicycli, bicycli, bicycli......
klonk het al op de eerste dag dat we thuis waren en we een rondgang door het huis deden met z'n zessen.
Márk en Ramóna wilden direct gaan fietsen.
Op dat moment ging dat niet, maar de dagen erna hebben ze kennis gemaakt met de fiets.

In Hongarije was ons verteld dat Márk kon fietsen. Ramóna was nog onduidelijk of ze kon fietsen.
Het is goed geweest dat we erbij waren toen ze de eerste keer op de fiets stapten. Beiden konden voor geen meter fietsen, Márk lag de eerste 2 dagen dat we oefende alleen maar op de grond, als ik z'n fiets niet vasthield en vooruit duwde. Op zo'n moment is trappen, remmen en sturen een moeilijke aangelegenheid.

Ramóna had het principe van fietsen het eerste door. De fiets was dan wel iets te groot voor haar en na het remmen werd er ook steevast een veld met mais ingereden om te kunnen afstappen, maar dat deerde me niet (de betreffende boer van het weiland waarschijnlijk wel). Ik was trots op haar dat ze het zo goed oppikte...

Afgelopen weekend hadden we voor het laatst geoefend met z'n 3-en en hadden beide het principe door, alleen ging het nog niet helemaal soepel.
De laatste dagen op school hebben ze op het schoolplein de fiets-test mogen oefenen. Nu, vanavond, fietsten ze allebei helemaal goed. Márk zwabberde nog wel een klein beetje van links naar rechts en Ramóna, op haar Loekie fietsje (Veel te klein), moet geregeld met haar voetjes naar de grond om dat ze te groot is en daardoor haar knieen tegen het stuur botsen en ze dan even de kluts kwijt is, maar ik vind dat ze nu officieel kunnen fietsen.
En dat vinden de jongere zusjes ook.
Zij stonden vanavond bij toeval boven voor het raam van hun slaapkamer te kijken, voordat ze naar bed gingen en zagen de oudere broer en zus voorbij crossen. Direct werden de 2 nageroepen. "koedzo Márk, koedzo Márk" en "koedzo Ramóna, koedzo Ramóna" (koedzo = goedzo)

Kortom 2 kunnen er fietsen, nog 2 te gaan....

De eerste schooldag!

Vandaag was de eerste schooldag van onze 4 kids.
Nu al, zul je denken?
Ja, nu al....

Nee, eigenlijk is het toevallig tot stand gekomen.
We waren in gesprek met de derectrice van de school die we op het oog hadden , toevallig een klant uit de winkel. We gaven aan dat Márk echt opzoek is naar leeftijdgenootjes en dan met name jongens. Daarnaast weten we ondertussen dat Márk echt kan opzien tegen een nieuwe situatie. Dan wordt hij met name voor zichzelf en zijn zusjes niet gezelliger. Om dit te voorkomen wilden we Márk langzaam voorbereiden door hem alvast enkele dagdelen mee te laten lopen, als het mogelijk was uiteraard.
De derectrice reageerde zo spontaan, dat ze het direct is gaan regelen voor alle 4 de kinderen.
Nu mogen ze alle 4 de hele week meelopen.

We hebben afgesproken dat ze , indien ze zelf willen, ieder moment naar huis kunnen/mogen.
Maar na 1 dag zijn ze helemaal gek van school en vroegen ze direct bij het ophalen of ze morgen weer mochten. Márk en R;amona hadden vandaag een paar Nederlandse woordjes (ik, maan, roos, vis) geleerd, gerekend, gefietst, met water gespeeld, getekend, de weekdagen bezongen en aangewezen waar Hongarije lag. Krisztina en Regina hebben gecomputerd, geschilderd, met blokken gespeeld, getekend en met water gespeeld....

Het school gaan houdt in dat Márk, Rámona en Krisztina de hele dag gaan en Regina alleen in de ochtend.
Wij halen ze tussen de middag op, om gezamenlijk te eten en dan om 13.15 uur zijn ze weer terug voor de middag les. Márk en Rámona zitten in een gemixte klas en Krisztina en Regina zitten in een kleuterklas.

Ze gaan naar een school met extra aandacht voor de Nederlandse taal. Ze zitten in groepjes van circa 10 tot 15 personen en met 2 leerkrachten. Ze krijgen echt super veel aandacht.
Zo zou al het onderwijs moeten zijn, vind ik....

Hieronder nog enkele foto's van de eerste schooldag.

De eerst week thuis!

Alweer een week thuis!
Het gaat heel erg goed. De kinderen lijken zich goed op hun gemak te voelen in hun nieuwe thuis. Ze lijken heel ontspannen. Of dit nu komt doordat ze erg genieten van alle nieuwe dingen en zich daardoor niet vervelen, of omdat ze nog niet beseffen dat dit definitief is weten we niet.
We genieten er in ieder geval van.

Mama is het mooiste beroep dat er is besef ik me als ik naar die 4 snoetjes kijk. En de vaatwasser uitpakken samen met je dochter is veel leuker als in je eentje.
Dat er dagelijks een heel brood, een pak melk en een kilo vlees doorheen gaat,, de vaatwasser dagelijks draait, soms 2x, net als de wasmachine trouwens neem ik graag voor lief.

Deze week zijn we begonnen met het leren fietsen van Márk en Ramóna. Het heeft wat tranen gekost, maar ze kunnen nu los fietsen. Nog even en ze kunnen ook zelf wegfietsen. Dat zal wel makkelijk zijn.

Maandag gaan we met z'n allen kennismaken op de nieuwe basisschool. Als de kinderen het leuk vinden mogen ze zelfs al een paar keer mee lopen in de klas. We zien dus wel hoe volgende week loopt.

Vandaag is onze 3e hondendochter thuis gekomen en de kinderen hadden hier heel erg naar uit gekeken. Ze zijn helemaal dol op Gentle.

Een paar leuke anekdotes van de afgelopen week:

Papa en mama waren allebei een beetje ziekig en pakten zich goed in. In eindhoven zag Márk een mevrouw met een hoofddoek, waarop hij zei: "Mama, die mevrouw is denk ik heel ziek".

De kinderen zitten in de tuin en communiceren nog steeds in het hongaars, totdat Regi iets afpakt en klinkt er in koor: "Niet doen Regi"

Mama moest voor controle naar het ziekenhuis en ging er maandag met Márk heen. Toen ze aankwam bleek de 21e een dinsdag. Márk kijkt naar mama en zegt: "Mama beetje idiota"

Als het mama niet snel genoeg gaat zegt ze hop hop, waarop Kriszti reageert: "hop paardje hop"

Nederlands woorden die al vloeiend gaan: Niet doen, foei, opruimen, verdikkie, goedzoooo! hmm hoe zou dat toch komen ;-)

Nog wat foto's

Handjes wassen

Regi en Opa

Broer en zus

Auto wassen

Met onze kinderen en de kinderen Beukenex in de speeltuin.

Samen met water spelen

Eten in het Ramada hotel te Budapest

Eindelijk mijn witte jurk aan op de officiele adoptie-uitspraak-dag!

Papa en Regi tekenen voor de officiele adoptie-uitspraak

Kijk mij!

3 tijgertjes bij Mac Donalds

Het regent, het regent, maar ik word lekker niet nat!

Best Friends!

Márk bij de paarden in Salzburg

Thuiskomst!

Thuis = Otthon!!!!!!!!!!

Gistermiddag, na 7 weken en 2 dagen met zijn zessen thuis gekomen!
We hebben onze reis naar Hongarije als een groot avontuur ervaren. We hebben genoten van het land de mensen en vooral van onze 4 prachtige kinderen.
Toch zijn we ook heel blij om weer thuis te zijn. Het "echte" leven op te gaan pakken en samen met onze kids een gewoon gezin te zijn.

We zijn donderdag vertrokken uit Hongarije en zijn toen gestopt op een camping in Oosterijk, waar opa en oma Daams met de caravan stonden. De kinderen vonden het heel leuk om hen weer te zien en vonden het helemaal leuk om in de caravan/tent te slapen.

Op zaterdagnacht zijn we om 04.00 uur vertrokken van de camping en in 1 keer doorgereden naar Nederland. Het voordeel van zo vroeg vertrekken was dat de kids veel hebben geslapen en daardoor leek de rit voor hen minder lang. Daarnaast waren we lekker optijd thuis, zodat ze het huis bij licht konden bekijken en ontdekken.

Márk sliep in het begin niet en vroeg geregeld of we al in Nederland waren. We beloofden dat we hem zouden roepen als we bij de grens aankwamen en al toeterend Nederland binnen zouden rijden. Dat stelde hem schijnbaar wel gerust of hij was gewoon heel moe, maar niet lang daarna viel hij in slaap. En toen we bij de grens kwamen waren de meiden wakker, maar Márk lag diep te slapen. We hebben hem toch wakker gemaakt, versuft maar toeterend zijn we de grens over gereden.
Márk was zich er heel bewust van dat hij nu in Nederland was, wat dat dan ook mocht zijn.
Om 13.05 reden we onze eigen oprit op: THUIS!!!!!!!!!!!!!!

Onze thuiskomst was nog veel mooier dan ik had gedacht. Want naast ons eigen bed, meubels en badkamer, was het huis prachtig versierd en stond als klap op de vuurpijl ook nog een trampoline in de tuin. Wauw!

De kinderen bekeken en onderzochten het hele huis. Klommen in en uit hun stapelbed. Bekeken hun speelgoed, en waren helemaal verrukt van de trampoline, vooral toen ze ontdekten wat je er op moet doen.

's Avonds kwamen tante Linda en Oom Leon frietjes eten. En ook opa en oma Niezink kwamen nog even langs. Daarna was het toch echt tijd om in de nieuwe badkamer tandjes te poetsen en daarna in hun nieuwe bedjes te kruipen. Dit ging zo goed. We waren er echt van onder de indruk en pas om 8.15 uur stond de eerst bij papa en mama naast het bed, zodat we echt lekker hebben uitgeslapen.

Vandaag de kinderen aangemeld bij de gemeente en toch nog even wezen shoppen bij de plaatselijke kinderwinkel. Vooral de meiden vinden dat zo leuk, om kleertjes te kijken en te passen. Ik denk echt dat we een grote verkleedkist moeten gaan aanschaffen vol prinsessenkleren etc.

Volgende week gaan we met de kinderen een kijkje nemen op hun nieuwe basisschool waar ze in september naar toe zullen gaan.
We hebben een druk programma, haha

En natuurlijk zullen we ook onze site nog bijhouden. Iedereen bedankt voor alle lieve post, mail, smsjes, telefoontjes en andere steun. We zijn er heel erg blij mee.

Adoptie officieel uitgesproken

Hoera, Hoera Hoera!
Wij zijn papa en mama.

Wij mogen ons nu officieel de ouders noemen van Márk, Ramóna, Krisztina en Regina DAAMS!
Alle geboorteaktes van de kinderen zijn veranderd in Daams en daar hebben wij bewijs van dmv een officieel uittreksels.

Gisteravond kregen wij van Márti  een sms, dat het haar verstandig leek dat wij deze ochtend gewoon om 10.00 bij de voogdijraad zouden zijn. Ze had namelijk nog niks gehoord. Peter haar man zou ons helpen alles in goede banen te leiden.
Wij vanochtend vroeg met de kids en de hond vertrokken richting voogdijraad.
Daar was Peter al en Márti had inmiddels de dame van de voogdijraad gesproken en ze was bereid ons te ontvangen, maar er was nog wel een probleem. De officiele voogd van de kinderen diende persoonlijk te tekenen voor het overhandigen van haar verslag. Zij was nog niet bereikt.

Gelukkig lukte dit snel en is zij zo snel mogelijk gekomen. Joepie het zat mee! Daarna getekend voor de documenten en vertrokken naar het 1e kantoor van die dag, waar we de geboorteuittreksels van Márk, Ramóna en Krisztina konden laten maken. Dit zou ca 3 uur duren en dus reden we eerst door naar het district waar Regina staat ingeschreven. Hier ging helaas iets mis, want de dame daar had dit nog nooit gedaan en kwam er niet uit, maar naar 2 uur was het uittreksel er en was Regina officieel onze dochter.

Dit klinkt allemaal nog best easy, maar in het echt ging het zo. Krisztina viel op haar gezicht vlak voordat we bij de voogdijraad naar binnen gingen. Gevolg een dikke bult op haar voorhoofd en rechter wenkbrauw. Toen we in de auto zaten, en bijna bij het 1e kantoor waren begon Kriszta plots heel hard te huilen dat ze heel veel pijn had. Mama probeerde haar te troosten en toen kwam alles eruit. Kriszta zat eronder, mama zat eronder en de autostoel niet te vergeten. En het nare van kots is dat het werkelijk overal tussen gaat zitten en je de hele dag naar een soort zure bom ruikt. Kristza mocht vandaag na 3 weken zeuren, eindelijk haar nieuwe witte jurk aan, maar daar is nu weinig van over en hebben we haar een grote blauwe polo van Márk aangetrokken. Dus zo komt ze dus dadelijk in haar paspoort.
Na de grootste ellende te hebben weggespoeld, gingen Papa en Peter naar binnen voor documenten, terwijl mama met een ziek kind op schoot en drie kinderen aan de hand en een hond op het plein voor de deur bleef wachten.

Gelukkig waren ze met 20 minuten alweer buiten. Door naar het volgende district. Nu was Kriszta gelukkig voorzien van een plastic tas en die kwam goed van pas. Vlak daarna viel Kristi in slaap. Daarom bleef mama nu met de kinderen in de auto en het zou toch maar 20 min duren. Maar na een uur nog geen papa en Peter. En nu moest iedereen plassen. Dus uit de auto. Luna mee, richting café. Daar kregen we voor de wc een sleutel. Op het terras werd Kriszti weer misselijk en gooide nogmaals alles eruit. Dus daar zat mama in haar jurk en hakken op haar knieen de rommel op te ruimen, terwijl Márk op Luna lette en Rami en Regi toekeken hoe Kriszti bij een boom nog meer moest spugen.

Uiteindelijk toch naar de wc. Iedereen plassen, behalve Márk want die had het tussendoor snel bij een boom gedaan, had ik ff gemist.
Handen wassen en terug richting auto. Het leek er wel op dat Kriszti zich nu iets beter voelde. Daarom toch maar een stukje gelopen. En toen kwam het verlossende telefoontje: Papa en Peter hadden het uittreksel! Gelukkig!!

Nu snel terug naar het vorige district, daar lag alles klaar en door naar het kantoor voor de paspoorten. Wij trokken nummer 64 en ze waren bij 34. Het was blijkbaar erg druk, maar we zouden in iedergeval vandaag aan de beurt zijn. En daar zit mama nu op te wachten.
Want Luna mag niet mee naar binnen en we hebben nu al een paar keer gehad dat het autoalarm begint te loeien als je haar in de auto laat.
Dus zit papa binnen met Peter en kids en zit mama in de auto met de laptop verslag te doen.

Dit is hoe dan ook een dag die we ons nog lang zullen herinneren en zeker nooit zullen vergeten, want we zijn nu officieel papa en mama van 4 prachtige kinderen.

Rustige dagen...

Na een hectische week, met veel leuke activiteiten, dachten we aan een paar rustige dagen thuis.
Even geen dierentuin, autoritjes door Budapest en omstreken, gewoon lekker thuis.
Een beetje zwemmen, een beetje wandelen, een beetje luieren, een beetje schommelen, een beetje klimmen, een beetje op de "kinder-autootjes" rijden en uiteraard een beetje eten, drinken en slapen....

Nou dat hebben we dus ook gedaan.
Ook deze dagen leveren natuurlijk leuke kiekjes op, maar ze lijken veel op de hier eerder geplaatste foto's. Dus hebben we besloten niet teveel replica's te plaatsen en deze "rust dagen" ook op alle fronten rustig te houden.

Wel nog even een laatste update, op veler verzoek, over de officiële status van het definiteve adoptie besluit. Nadat het donderdag niet meer was gelukt en vrijdag ook niet, zal het waarschijnlijk dinsdag of woensdag gaan gebeuren. We blijven afhankelijk van 2 mensen die een fax naar elkaar moeten sturen en dat blijkt nogal lastig te zijn voor DIE mensen, maar er is hoop heeft Márti ons vanavond verzekerd. De dames in kwestie zijn aangesproken op hun handelswijze en gemaand om mee te werken aan een spoedige afwikkeling.
Laten we het hopen, maar tot dusver hebben we nog geen definitieve datum of tijdstip.
We gaan er nog steeds van uit dat we volgend weekend thuis zijn of thuis aankomen.
Dan kan ik mijn eerste vader(verwen)dag thuis houden. Ik kijk er al naar uit!

Wordt vervolgd......

In de dierentuin

Om 14.00 uur arriveerden we in de dierentuin. We waren net binnen toen Márti belde. Het ging vandaag niet meer lukken bij de voogdijraad en morgen zeer waarschijnlijk ook niet. Nu maar hopen dat het dinsdag wordt.
De dierentuin in Budapest is echt mooi en heel leuk voor kinderen. Zo zitten er op veel plekken mensen van het park met bv eieren, schedels, veren en stekels van dieren die de kinderen mogen bekijken en voelen.

Bij de ingang hadden we een karretje gehuurd. Zo konden de kleintjes in de kar en de groten ernaast. Maar het kwam erop neer dat Rami en Márk in de kar zaten en de 2 kleintjes ervoor. Uiteindelijk zaten er 4 kids in de kar, maar dat was papa toch echt te zwaar.
Gelukkig hebben wij een hele sterke zoon en die trok zijn 3 zusjes door het park. Uiteraard koos zoonlief niet de vlakste en makkelijkste routes, maar meer voor heuvels, hobbels, grind en waterplassen. Maar het ging heel goed op 2 kleine ongelukken na. Regi die uit de kar viel. (Maar toen stond hij gewoon stil)
En één keer kieperde de kar om, maar dat leverde gelukkig geen gewonden op.

In de kar in de dierentuin te Budapest

Regi op tijger

We zagen giraffen, nijlpaarden, vogels, torren, muizen, luipaarden, kamelen, leeuwen, olifanten, maar het meeste indruk maakten toch wel de............GEITEN.
Deze mocht je knuffelen, oppakken en voeren.

Márk en een babygeitje

Regi en geitje

Dat gaf wel een heel leuk filmpje ;-)

Na alle dieren te hebben bekeken, hebben de kinderen nog even uitgeraasd in de speeltuin en nu rijden we weer richting Mikebuda. Regi en Kriszti liggen al diep te slapen.

En weer wachten....

Het gesprek is achter de rug. De kids hebben zich fantastisch gehouden. Ze vonden het heel spannend en wij ook.
De dame die ons hielp is inderdaad nogal van de regels. Ze moet nog 1 document hebben van een voogdijmedewerker. Deze was al opgestuurd, maar volgens haar te vroeg. Nog voor het verlopen van de 30 dagen zorgplicht. Ze heeft dat document dan ook weggedaan en het moet nu nog een keer opgestuurd worden. Totdat ze dat document heeft wordt de adoptie niet officieel gemaakt, maar wanneer dat is???????????????
We hopen morgen of uiterlijk dinsdag.

In ieder geval heeft ze ons gevraagd of we de kinderen willen erkennen en of we ons bewust zijn dat we er dan vcor moeten zorgen.
Goh, echt? Natuurlijk zeiden wij volmondig JA! Dus officieus zijn we papa en mama. Nu nog officieel!

Hierna met de kinderen naar winkelcentrum de Arena gereden. Hier hebben we de kinderen getrakteerd op taart! En dat gaat er altijd heel goed in. Nu zijn we opweg naar de dierentuin van Budapest. Hopelijk blijft het droog.
De telefoon hebben we op zak, want met een beetje geluk belt Márti nog dat we vandaag terug mogen komen.

Ramóna 7 jaar

Pfff vanacht elk uur van de klok gezien. Schijnbaar toch bang om ons te verslapen?
Ons huis ligt prachtig, in the middle of nowhere. Maar dat levert af en toe ook vreemde gewaarwordingen op. Zo horen we 's nachts hele kuddes voorbij denderen met.... Geen idee wat. Wilde varkens, buffels, beren? Haha. Het klinkt echt angstaanjagend. Gelukkig slapen de kids er dwars doorheen.

Vanochtend om 6 uur opgestaan, eerst onszelf klaar gemaakt en toen de kindjes wakker gemaakt. Nou dat ging niet makkelijk. Regi sliep al staande door tijdens het aankleden. Márk was ook maar moeilijk wakker te krijgen, maar om 7.00 uur zaten we met z'n allen spik en span aan Rami haar verjaardagsontbijt.
Rami was helemaal blij met haar Barbie en bijbehorend paard.

Om iets voor half acht zaten we met het hele spul in de auto opweg naar Budapest. We zijn er met een half uurtje en als we meer weten plaatsen we dat uiteraard meteen.

Gisteren in de speeltuin ook nog een paar leuke foto's genomen. Regi zag er blits uit en had meteen een aanbidder. Márk vermaakte zich met beesten en heeeeeel hoog schommelen.

Morgen naar voogdijraad Budapest

Morgen is een belangrijke dag! We moeten om 9.00 uur bij de voogdijraad zijn en krijgen dan te horen hoe hun oordeel over de afgelopen 30 dagen zorgplicht is. We weten al van Márti dat onze psycholoog en medewerker van regio Budapest heel tevreden waren, maar het eindoordeel ligt echt bij deze dame in Budapest en ze is van de regels, dus wel spannend. We zijn er zeker van dat de kinderen aan ons zullen worden toegewezen, maar we hopen dat het ook officieel wordt gemaakt morgen en niet pas na Pinksteren.

We zien wel dat de kinderen ook merken dat er langzaam aan een einde komt aan hun Hongarije tijd en ze reageren daar alle 4 anders op.
Regi en Rami zijn heel aanhankelijk alsof ze bang zijn dat we zonder hun weg gaan en Márk test ons juist op onze loyaliteit aan hem. Hij zoekt zijn grenzen en soms schrikken we daarvan. Maar we horen van andere ervaringsdeskundigen dat dit juist heel normaal is en dat het ook bij het proces van afscheid nemen hoort.

We moeten niet vergeten dat ze straks alles achter laten wat hun vertrouwd en dierbaar is. Hun vaderland en moedertaal.

Wij kijken uit naar onze terugkeer naar Nederland, ons thuis. Maar voor de kids zal het zeker niet makkelijk worden. We zijn ons hiervan bewust en proberen hen daarin te steunen.
Over het algemeen zijn ze nog steeds heel opgewekt en lijkt het vaak of ze er niks van meekrijgen, maar uit kleine dingen blijkt dat ze het wel weten dat we straks zullen vertrekken.

Vandaag rustig aan gedaan. We hadden 's middags een fikse onweersbui, maar toen lagen Kriszti en Regi lekker te slapen.
Márk en Rami waren binnen aan het knutselen. Eigenlijk knutselde Márk en Rami keek toe. Márk verkleede zich als Sinterklaas en papa moest bij hem op schoot komen. Erg grappig om te zien.
Daarna brak de zon door en zijn we toen de meiden wakker waren vertrokken naar de speeltuin in Albertirsa.
Onderweg kwamen we een wegafzetting tegen met politie en brandweer en een gekantelde vrachtwagen. Márk was er helemaal vol van en vertelde ons er hele verhalen over.

Morgen is trouwens extra bijzonder en druk omdat onze oudste dochter, Rami, jarig is. Ze wordt 7 jaar!
Feest is het morgen dus zowiezo!!!!!!!!!!

Dagje Budapest

Vandaag zouden we gesprek hebben bij de voogdijraad. Het liep echter allemaal anders. Afgelopen vrijdag stond er een auto aan onze poort, met voor Martijn en voor mij 2 aangetekende poststukken. Hierin zat een officiele uitnodiging voor de voogdijuitspraak op 8 juni om 8.30 te Budapest. Er ging een golf van vreugde door ons heen. Zouden we de officiele uitspraak dan toch een dag eerder krijgen en met pinksteren al thuis zijn?
Helaas, toen we Márti spraken bij het pleeggezin, bleek het niet om de officiele uitspraak te gaan, maar om het 1e voogdijgesprek. En dat was nog niet alles want de datum in de brief was verkeerd dat moest de 9e zijn om 9.00 uur????????????????????? Hoe kun je zo'n vergissing maken vragen wij ons af. Márti had de voogdijmedewerker gevraagd of ze dan het gespek en de officiele uitspraak in 1x wilde doen, maar onze voogdijraadmedewerker bleek niet te vermurmen en bleef voet bij stuk houden dat ze daar echt een paar dagen voor nodig had en dat het ivm pinksteren langer zou duren. Márti heeft beloofd alles op alles te zetten om toch op de 9e de officiele uitspraak te laten plaats vinden, dus wordt vervolgd.

Omdat we dus vandaag in Budapest zouden zijn hadden we met Kevin en Karlijn afgesproken hun een bezoek te brengen.
Dat hebben we nu ook gedaan, alleen zonder het bezoek vooraf aan de voogdijraad.

We hebben eerst met zijn allen geluncht in café New York. Een van de bekendste koffiehuizen van Budapest. Het is ook werkelijk een schitterend pand. Daarna zouden we naar de dierentuin gaan, maar toen we daar aankwamen begon het te gieten, binnen een minuut stonden de straten blank en onweer!
Dus doorgereden naar het treinmuseum. Een must voor onze Márk die helemaal idolaat is van treinen.
We trotseerden de dikke druppels, maar aangekomen bij de kassa, bleek het museum op maandag GESLOTEN!

Terug in de auto! Inmiddels was het bijna droog en stopten we bij een pretparkje even verderop. Maar ook hier konden we niet naar binnen. Stroomstoring door het onweer. Toen ook het restaurant aan de overkant dicht bleek, besloten we terug te rijden naar het centrum van Budapest.
Karlijn en Kevin namen ons mee naar een Hongaars restaurant en daar mochten de kinderen zelf van het buffet pakken, wat een feest. Het feest was echt compleet toen Rami een taart met vuurwerk kreeg, alvast voor haar verjaardag.

Daarna afscheid genomen en weer op huis aangegaan. Ondanks de regen vond iedereen het een heel geslaagde dag.

Van Mikebuda naar Bicske, Fót, Budapest en terug

Zoals ik op vrijdagochtend schreef zou het een drukke dag worden en dat is het ook geworden, maar wel eentje waar we van hebben genoten.
Eerst gingen we een bezoek brengen aan nagyneni (tante) Krisztina in Bicske. Zij wilde onze kinderen uiteraard graag het kindertehuis waar ze woont laten zien, dus daar liepen wij met onze 4 kinderen, ons gastkind, opa, oma en Luna door het kindertehuis. We waren echt een attractie. Er waren een hoop kindjes die onze Luna even wilden knuffelen. Vooral ons andere gastkindje Alexandra was heel blij verrast met een bezoek van Luna aan haar.
Onze kids keken ook hun ogen uit en renden over de trappen en door de hallen.
Behalve Márk hij keek erg beduust en hield de hand van oma en mama stevig vast. Wat hij dacht weten we niet, maar we hadden het idee dat hij toch een beetje bang was.
Toen we weer buiten waren, kwam hij echter los en rende met de anderen over het grote terrein tussen de paarden en ezels door.
Na een vriendelijk afscheid van Krisztina's begeleider vertrokken we voor een lunch naar Budapest. We parkeerden bij het hotel waar vrienden Kevin en Karlijn die dag waren aangekomen voor hun huwelijksreis. We besloten hun heel even dag te zeggen. Wat waren zij verrast door deze grote surprisegroep!

Daarna gegeten en vertrokken naar Fót.
Het was heel vreemd om weer naar een plek te rijden waar we één van de bijzonderste momenten van ons leven meemaakten. Hier maakten we immers voor het eerst kennis met onze kinderen.
De kinderen begroetten hun Fót anya enthousiast, maar kwamen toch ook steeds weer even naar ons. Alleen Márk was er echt even door van slag en gaf bij het vertrek ook aan dat hij ze wel zou missen. Dat is ook goed zeiden wij, want het zijn hele lieve mensen en ze hebben heel goed voor jullie gezorgd.
De meiden leken er niet van door hun stuk gebracht.

Vanuit daar weer terug naar Budapest waar opa, oma, nagyKrisztina en Luna zich weer bij ons aansloten voor een etentje op de Donau. Waar we het langzaam donker zagen worden en alle kleine lichtjes gingen branden. Het is en blijft voor ons een prachtige, bijzondere en romantische plek. Hier hebben we samen gefantaseerd over onze kinderen en nu zijn we er met hen!!!!!!! Heel speciaal!

Na een vermoeiende dag huiswaarts en allemaal ons bed ingerold. (Opa en oma gingen naar het hotel, want die vlogen 's ochtends terug)

Daarom een rustig weekend gehad. Alleen maar genoten van de zon en het zwembad. De kinderen konden geen genoeg kijgen van hun grote tante.
Vanmiddag gezellig uitgebreid met elkaar gebarbecued.
En nu brengen we Krisztina weer naar huis.

Krisztina groot en klein

Nagy Krisztina en Márk

Regi

Regi met handdoek

Rami

Márk ingepakt in zand

Kriszti ingegraven