2e Raadsgesprek

Op 19 maart j.l. hadden we ons 2e gesprek. Deze keer was het in Breda. We waren er op tijd en ik was best een beetje zenuwachtig. Het eerste gesprek was heel ontspannen geweest en ervaarden we als zeer prettig. De raadsmedewerker had aangegeven dat het deze keer wel iets pittiger zou zijn.

We hadden aan het begin van de week onze levensverhalen moeten doormailen en daar werden tijdens dit gesprek vragen over gesteld. Het kwam er op neer dat we allebei wel een heel plezierige jeugd hadden gehad en de raadmedewerkster vroeg zich volgens mij af of we ook met tegenslagen konden omgaan. Ik heb aangegeven dat mijn ziekte ons en onze relatie best op de proef heeft gesteld maar dat we ons daar heel goed doorheen hebben geslagen, door onze positieve instelling.

Ook kregen we vragen als waarom we in 6 jaar tijd 3 honden hebben genomen maar 3 kinderen graag in 1 keer willen. Alsof je kinderen met de honden kan vergelijken, maar het was wel grappig gevonden. Verder moesten we motiveren waarom we graag 3 kinderen tegelijk willen en hoe we dat voor ons zien.

Nu moeten we de 24e alweer terugkomen voor een gesprek met de gedragsdeskundige. Das weer iemand anders die gaat testen of wij psychologisch wel in staat zijn 3 kinderen tegelijk op te nemen in ons gezin. Wij blijven bij ons standpunt dat de kinderen van harte welkom zijn en dat het ongeoorloofd is dat oudere kinderen moeilijk plaatsbaar zouden zijn. Daarbij is adoptie al moeilijk voor een kind als je dan naast je ouders ook nog eens gescheiden wordt van je broertjes en/ of zusjes is dat onacceptebel. We zien morgen wel of dat genoeg is voor de gedragsdeskundige.

1e RAADSGESPREK

Dinsdag 2 maart hadden we ons eerste gespek met een medewerker van de Raad van Breda. Ik vond het reuze spannend. Er hangt toch veel van af. Deze mensen gaan je zeg maar keuren of je wel of niet geschikt bent voor een adoptiekind. En hoewel ik er een goed gevoel over heb, blijft het spannend. Martijn is er wat dat betreft veel relaxter in dan ik.

Onze raadsmedewerkster is super aardig. Ze luisterde goed naar onze wensen en liet ons lekker vertellen. Ze vond dat we goed waren voorbereid en in een goede omgeving woonden voor kinderen.
Geen vervelende vragen of opmerkingen dus. Wel gaf ze aan dat het volgende gesprek veel meer de diepte ingaat en meer de pedagogische kant benadrukt. We zijn benieuwd. Nu eerst maar het huiswerk afmaken wat ze ons heeft gegeven. We moeten ons levensverhaal schrijven.

Nog best lastig om je hele leven op 5 A4tjes te zetten.

Vrijdag de 19e gaan we naar Breda voor het 2e gesprek, dus dat zal hier ook wel weer op komen.